Νίκος Μαστοράκης προς Κατερίνα Παναγοπούλου: “Διαβάζοντάς σε, βρήκα πολλές πιέτες* και κουφόπιετες* και πάμπολλα ρέλια* “

O Nίκος Μαστοράκης σε μια αιχμηρή επιστολή-άρθρο του προς την Κατερίνα  Παναγοπούλου έχει να πει πολλά. Απ΄ τη «δαμόκλειο σπάθη» δεν ξεφεύγει, ούτε και απ’ τα μακιαβελικά του σχόλια.

Παρακαλώ, διαβάστε την, όπως την καταγράφει τo KourdistoPortocali.

Aγαπημένη Κατερίνα,

Συναρπαστική, μυθιστορηματική η αφήγησή σου για τον Kourasmenos II και το επιβεβλημένο ραχατλίκι του στο καθημερινής χρήσης σκάφος σου. Ήταν όντως κατάκοπος, καψαλισμένος από τη φωτιά στο Μάτι, ξενυχτισμένος από την οδύνη για τις ζωές που χάθηκαν, στα πρόθυρα nervous breakdown από την καταμέτρηση των νεκρών, οργισμένος από τα θύματα που τόσο καιρό παρανομούσαν πολεοδομικά.

Γράφει ο Νίκος Μαστοράκης

Επειδή μου φαίνεσαι αμετροεπώς φιλόδοξη ανθυπο-Γιάννα (τουλάχιστον εκείνη είχε την προεδρία στο μάτι, όταν την έπεσε και λιποθύμισε στην αγκαλιά του Αγγέλου της) θα σου μιλήσω σε όρους μοδιστρικής που ελπίζω ότι τους κατέχεις ακόμη, αν και απούσα από οίκο ραπτικής τόσα χρόνια. Είναι κι αυτό ένα είδος γαζώματος* με περιθώριο ραφής (αφήνω δηλαδή περιθώρια υφάσματος για να ραφτούν τα κομμάτια μεταξύ τους.)

Κατ’ αρχήν, βρίσκω ετοιματζίδικο* το αφήγημα σου στο «Πρώτο Θέμα,» — έχει εμφανές καρίκωμα* για να μην ξεφτίσει και μυρίζει σα να είχες κόψει το πατρόν* καιρό πριν, ίσως βλέποντας τις φωτογραφίες του Kourasmenos II που κάποιος βαλτός τις τράβηξε και που «κρατήθηκαν» τόσους μήνες. Αυτά όμως αποτελούν την καλή* και την ανάποδη* πλευρά του υφάσματος στο κοστούμι που έραψες για τον Kourasmenos II.

Aς ρελιάσουμε* το αφήγημα.

Με πανέξυπνο τρύπωμα*, κατάφερες να αποδώσεις στον νεκρό σύζυγο σου φράσεις (περί Kourasmenos II) που ο ίδιος, δυστυχώς, δεν μπορεί να διαψεύσει. Αυτός είναι εξώγαζο* ή πλακοραφή*, ένας πονηρός τρόπος συρραφής των άκρων, που χρησιμοποιούν και άλλες μοδιστρούλες: «Τα είπε ο μακαρίτης» κι άντε τώρα να σου ξηλώσουν* το μύθευμα.

Βρίσκω απολύτως φυσικό και συναισθηματικά φορτισμένο τον καβάλο* της υμνοθεραπείας στην οποία υποβάλεις τον φιλοξενούμενό σου, αφού μάλιστα κι εκείνος έχει ήδη ανταποδώσει τη σκαφιλοξενία με barter, τον διορισμό σου εσαεί στους Ολύμπιους Θεματοφύλακες των Αγώνων.

Άσε δε που ο τίτλος της πρέσβειρας (old fashioned αλλά chic αντίστοιχο του «πρέσβη») είναι καπάκι* στις φιλοδοξίες σου και δικαιώνει όχι μόνο μία βόλτα με το κότερο, αλλά το ίδιο το κότερο στο όνομα της Περιστέρας η καλύτερα σε offshore. Κέντρο μπρος – κέντρο πίσω* — νοητή γραμμή που χωρίζει το εμπρός ή το πίσω σώμα σε δύο ίσα μέρη.

Αυτό που με ανησυχεί στην πρόβα νυφικού που σχεδίασες είναι αν τελικά υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες από τον γάμο, αν ήταν γάμος και όχι αρραβώνας με επερχόμενο γάμο ante portas. Ανησυχώ δηλαδή για την πιθανότητα να υπάρχει απώτερος (α-κότερος) σκοπός με άλλα barter που θα τα ανακαλύψουν σαν βαθειά κρυμένες τρούφες τα εκπαιδευμένα γουρούνια της αντιπολίτευσης.

Εμένα πάντως μου κάνει κάπως ότι η σχέση σου με τον Kourasmenos II είναι απλώς κόντρες* — τα σημάδια που βάζουμε σε δύο κομμάτια υφάσματος και σημαίνει ότι αυτά τα δύο κομμάτια πρέπει να ενωθούν μαζί σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο ή ακόμη και ντουμπλάρισμα* — δηλαδή δύο κομμάτια από ύφασμα ράβονται μαζί, καλή με καλή, και μετά γυρίζονται μέσα-έξω.

Για να περάσουμε και στο στρίφωμα*: Διαβάζοντάς σε, βρήκα πολλές πιέτες* και κουφόπιετες* και πάμπολλα ρέλια* που έδωσαν μεν όγκο στο αφήγημα αλλά για τον έμπειρο αναγνώστη όλα αποτέλεσαν απόδειξη ότι η καλή μοδίστρα δεν κάνει σωστή δουλειά αν δεν υπάρχει το μικρο και το μεγάλο τσεπόν* — τα κομμάτια από τα οποία αποτελείται η θήκη μιας ολοκληρωμένης τσέπης.

Ελπίζω να κατάλαβες πως οι άξιες μοδίστρες, όταν κόβουν και ράβουν, πρέπει να θυμούνται πως υπάρχουν εκεί έξω κάποιοι πιο μάγκες και απόλυτα εξειδικευμένοι στο ξήλωμα*

Με αγάπη και θαυμασμό,

Ο φίλος σου ο Νίκος.

Υ.Γ. Με ** σημειώνονται οι μοδιστρικοί όροι, στην περίπτωση που τους έχεις ξεχάσει αλλά και για τους μη ειδικούς στο ράβε-ξήλωνε όπως εσύ.