Νίκος Πορτοκάλογλου: Αισιόδοξος; «Πάντα. Εκ φύσεως αισιόδοξος. Ακόμα και στα χειρότερα»

Οι Φατμέ. Η εναλλακτική μουσική σκηνή. Η λαϊκή μουσική. Ο Στέλιος Καζαντζίδης. Το ροκ. Η υπόγα «Τσιν Τσιν». Ο Γιάννης Ντουνιάς. Η Αριστερά. Η Δεξιά. Η Αννα Βίσση. Ο Διονύσης Σαββόπουλος. Το εμπορικό τραγούδι. Το ποιοτικό. Το χαρμάνι. Ο λαϊκισμός. Το δημοψήφισμα. Η Δημοκρατία. Οι παραδοσιακές αξίες. Ο συντηρητισμός. Οι ξένες πλάτες. Η οικογένεια. Οι ανατροπές. Τα «σχολεία» και τα Σχολεία. Οι νέες φωνές. Τα καράβια μου καίω. Τα καράβια μου φτιάχνω. Ζήτω το ελληνικό τραγούδι!

Αν σήμερα κυκλοφορεί ανάμεσά μας μια ιδιαίτερη, υποδειγματική μουσική εκπομπή, αυτή είναι του Νίκου Πορτοκάλογλου το «Μουσικό κουτί». Και μάλιστα από την ΕΡΤ. Και μάλιστα, ταυτόχρονα, ποιοτική και εμπορική όπως διαβάσαμε στο protothema.gr

– Μπαγάσα, πώς σε βρίσκω; «Καλά είμαι. Μόλις τελείωσα τη γυμναστική μου».

– Αισιόδοξος; «Πάντα. Εκ φύσεως αισιόδοξος. Ακόμα και στα χειρότερα».

«Γιατί συνέχεια με λες “μπαγάσα”»;

– Αγαπησιάρικα, το λέω. Από συνήθεια. «Φύσει αισιόδοξος. Ακόμα και στις μαύρες εποχές. Αλλά πάντα βλέπω φως στο βάθος του τούνελ. Και γύρω μου. Και όσο μεγαλώνω. Μέσα μου κυριαρχεί ευγνωμοσύνη. Πιο ορεξάτος από ποτέ. Απέναντι στη ζωή. Πρώτα επειδή είμαι ζωντανός. Και έπειτα επειδή κάνω τη δουλειά που ονειρευόμουν πάντα».

– Εννοείς τη μουσική; «Φυσικά, τη μουσική. Από τα 18 μου. Αλλωστε η εκπομπή που παρουσιάζω, το “Μουσικό κουτί”, ως μουσικός την κάνω».

– Κι εγώ τη βλέπω. Και την απολαμβάνω. Με την ένσταση πως είναι περιορισμένος ο κύκλος των καλεσμένων και των ειδών. «Δεν έχω καλέσει, ούτε πρόκειται να καλέσω τους πάντες. Θα καλέσω μια ευρύτερη οικογένεια του τραγουδιού με την οποία έχω συγγένεια. Τους τραγουδοποιούς των οποίων τη δουλειά εκτιμάω και αγαπάω. Υπάρχουν και είδη με τα οποία δεν έχω σχέση».

– Οπως; «Αυτό που αποκαλούμε “εμπορικό τραγούδι”. Αν και δεν μ’ αρέσουν αυτοί οι διαχωρισμοί. Πολλές φορές η ποιότητα συμβαδίζει, ταυτίζεται με την εμπορικότητα. Οπως με Χατζιδάκι, Θεοδώρακη, Ξαρχάκο, Ζαμπέτα, Σαββόπουλο, Τσιτσάνη και τόσους άλλους. Οπως και σε τραγουδοποιούς της δικής μου γενιάς. Υπάρχουν οικογένειες, με την ευρύτερη έννοια, μουσικών, στιχουργών, ερμηνευτών που συνεργάζονται με παρόμοιους χώρους. Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι και ο διαχωρισμός. Από τη μια η οικογένεια που εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές και σε συναυλίες και από την άλλη η οικογένεια που δουλεύει αποκλειστικά σε πίστες».

– Ελα όμως που ο Μητσάρας, ο Μητροπάνος, αποθεώθηκε συνεργαζόμενος και με τις δύο «οικογένειες». Αν ζούσε, δεν θα τον καλούσες; «Μα τι ερώτηση είναι αυτή! Φυσικά θα ήταν από τους πρώτους καλεσμένους μου».

– Η Αννα Βίσση δεν είναι καλή φωνή; «Εξαιρετική. Τη Βίσση την καλέσαμε. Είπε πως είχε υποχρεώσεις. Εχω καλέσει όλο τον κόσμο. Από τον Μάλαμα μέχρι τη Βίσση. Ομως υπάρχει ένα είδος τραγουδοποιών και τραγουδιστών που έχει εξασφαλίσει μόνιμη στέγη στα κανάλια. Και ένα άλλο είδος που είναι άστεγο. Υπάρχει και ένας ενδιάμεσος χώρος που θα πάει και “Στην υγειά μας, ρε παιδιά” και στο “Σπίτι με το MEGA”. Υπάρχει και ένα φάσμα ιδιαίτερων τραγουδιστών που δεν θέλουν να πάνε ή που δεν τους καλούν. Επομένως, στόχος είναι από τη μια να φέρω πρόσωπα που είναι γνωστά και αγαπημένα και από την άλλη να στεγάσω μια κατηγορία καλλιτεχνών που δεν είναι τόσο γνωστοί αλλά αξίζουν περισσότερα».

– Οπως; «Η Μαρία Παπαγεωργίου. Η Μάρθα Φριντζήλα. Η Παυλίνα Βουλγαράκη. Ο Μανώλης Φάμελλος. Η Nalyssa Green (σ.σ.: το πραγματικό της όνομα είναι Βιολέτα Σαραφιανού) που δεν έχουν στέγη. Εκτός αυτών των ονομάτων, διαρκώς εξερευνώ και διαρκώς ανακαλύπτω. Με αυτές τις εξερευνήσεις αναζητούμε και ανακαλύπτουμε εντελώς νέα πρόσωπα. Πολλές φορές τούς βρίσκουμε στο YouTube. Πρόσωπα που περνάνε κάτω από τα ραντάρ του κυρίαρχου συστήματος».

– Θα καλούσες την Πέγκυ Ζήνα; «Εξαρτάται από το σχήμα. Δηλαδή πιστεύεις πως υπάρχει ρατσισμός επειδή δεν έχω φωνάξει τη Ζήνα; Στην εκπομπή του ο Σαββόπουλος (σ.σ.: εννοεί το θρυλικό «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι») δεν τους φώναξε όλους. Πρόσωπα μόνο που καταλάβαινε και με τα οποία μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Και μη νομίζεις πως καλώ μόνο τους φίλους μου. Κάποιους τους συναντάω για πρώτη φορά. Κάποιους τους εκτιμάω. Με κάποιους παίζουμε μαζί μουσική. Και με όλους αυτούς βίωσα μια στιγμή μοναδική. Εμπλέκομαι αληθινά και βιωματικά με όλους αυτούς. Μαθαίνω τα τραγούδια τους, τους συνοδεύω με την κιθάρα μου στα τραγούδια τους. Και φροντίζω να διαβάζω το βιογραφικό τους έτσι ώστε να τους γνωρίσω καλύτερα. Αυτό θα το κάνω με καλλιτέχνες που αγαπώ και εκτιμώ την προσφορά τους. Καλλιτέχνες όλων των ειδών. Από χιπ χοπ μέχρι βαρύ λαϊκό και παραδοσιακό. Η εκπομπή δεν έχει μια μουσική κατεύθυνση. Οι καλεσμένοι μου ερμηνεύουν τα τραγούδια τους και αφηγούνται τις ιστορίες τους. Αυθεντικές ανθρώπινες ιστορίες. Η αφήγηση της διαδρομής τους. Οι ιστορίες των καλεσμένων και οι ιστορίες πίσω από τα τραγούδια τους».

Η συμπαρουσιάστρια

– Οπως; «Οπως η Βιολέτα Ικαρη και η Ιουλία Καραπατάκη, που τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Μάλαμα. Και οι δύο εμφανίζονται σε εκπομπές που ακόμα δεν έχουν μεταδοθεί. Δεν θα σου πω για τη Νατάσσα Μποφίλιου».

– Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη. «Η Νατάσσα είναι καθιερωμένη, δεν θα την έβαζα στις νέες φωνές. Το ίδιο καθιερωμένη και η Γιώτα Νέγκα, από τις αγαπημένες μου και πιο λαϊκές. Το ίδιο και η Ασλανίδου. Πάντα αισθανόμουν πως εξερευνούσα πατώντας και ακολουθώντας τα χνάρια του Σαββόπουλου καθώς και πολλών λαϊκών μουσικών. Εμείς τότε οι νεότεροι φτιάχναμε έναν νέο δικό μας ήχο που τα είχε όλα αυτά. Ανοίγαμε ένα δικό μας μονοπάτι στο δάσος. Πάντα αισθανόμουν την πρόκληση να συνδυάσω με την κιθάρα μου έναν λαϊκό δρόμο παρέα με τη ροκ».

– Μαζί με σένα και η Ρένα Μόρφη. Ταλεντάρα, γοητευτική και καλή φωνή. Διαθέτει όλο το πακέτο. «Η ισορροπία των γενιών. Εγώ και μια εκπρόσωπος της σημερινής εποχής. Είναι το ιδανικό πρόσωπο. Ομορφη, φωτεινό πλάσμα, έξυπνη, με χιούμορ, ταλαντούχα. Ηθελα να είναι τραγουδίστρια για να μπλεκόμαστε και οι δύο με τους καλεσμένους. Αλλά και τα παιδιά της μπάντας. Πάμε στο παρελθόν, στις ρίζες μας, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Φέρνουμε τα παλιά τραγούδια στο σήμερα. Παίζουμε μαζί τους. Η έναρξη κάθε εκπομπής μπορεί να είναι οι Led Zeppelin ή ο Καζαντζίδης. Πολυμορφία. Αυτό μου βγαίνει, αυτό είμαι. Το εκφράζω πιο ελεύθερα, πιο ανοιχτά από ποτέ».