Ντόρα Μακρυγιάννη: «Ο Ήλιος είναι το τελευταίο μου καθημερινό. Δεν ξανακάνω!»

Η ηθοποιός Ντόρα Μακρυγιάννη σε πρόσφατη συνέντευξη μίλησε για την πορεία της και τους ρόλους της στις τηλεοπτικές σειρές.

Ντόρα Μακρυγιάννη: «Ο Ήλιος είναι το τελευταίο μου καθημερινό. Δεν ξανακάνω!»

_Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί, μέχρι στιγμής, στην τηλεόραση σε βάζουν να κάνεις συνεχώς τη μάνα; Το έχεις εξηγήσει καθόλου μέσα σου;

Το πιστεύεις ότι δεν με έχουν ρωτήσει ποτέ; Κι εμένα μου κάνει τεράστια εντύπωση, αλλά μάλλον σε όλους φαίνεται φυσιολογικό…
Αυτό που μου είχαν πει και από τον ΑΝΤ1, στο «Γυναίκα χωρίς όνομα», είναι ότι τους έπεισα για μάνα. Σε αυτό με βοήθησε πάρα πολύ και η αδελφή μου. Επειδή την περνάω οχτώ χρόνια, μπήκα πολύ σε αυτό το “τριπάκι” και, κάποια στιγμή, έφτασα σε σημείο να είμαι πολύ προστατευτική – ήταν σαν να είχε δύο μάνες! Λίγο-πολύ, αυτή την αγάπη, αυτή την προστασία και το “δόσιμο” μάλλον τους τα εξέπεμψα.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα συνεχίσει αυτό, γιατί… ξέρεις, είμαστε και σε μια χώρα που μπαίνουν εύκολα “ταμπέλες”. Οπότε δεν θέλω…

_Πάντως, πείθεις – και είναι παράξενο, γιατί είσαι πολύ μικρή! Ειδικά φέτος, που κάνεις μια μητέρα εφήβων…

Ξέρεις, είχα μεγάλο φόβο γι’ αυτό. Ήταν τεράστιο στοίχημα για μένα, γιατί ήταν άλλο στην προηγούμενη σειρά, που το παιδί μου ήταν 10 χρόνων, και άλλο τώρα που είναι στην εφηβεία. Αλλά χαίρομαι πάρα πολύ γιατί, όντως, ο κόσμος “μπήκε” σ’ αυτή τη συνθήκη, δεν του κάνει εντύπωση πια.

_Είναι και καθημερινό το σίριαλ, είσαι πολλές ώρες “μέσα” σε ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα. Είσαι από τους ανθρώπους που επηρεάζονται από τον χαρακτήρα που υποδύονται;

Στο «Γυναίκα χωρίς όνομα» το έπαθα, χωρίς να το καταλάβω. Εκείνος ο ρόλος έκλαιγε κάθε μέρα, δέκα ώρες! Όσο και να έχεις τους μηχανισμούς σου ως ηθοποιός, το σώμα δεν το καταλαβαίνει αυτό.
Θα σου πω το εξής: Είχαμε σκηνή με τη Μαριάννα Τουμασάτου στο νοσοκομείο, που εμένα μου είχαν βάλει τα patches που μετράνε τους καρδιακούς χτύπους. Έρχεται, λοιπόν, και καλά, να με πνίξει στον εφιάλτη μου. Στο γύρισμα είχαν ξεχάσει να πατήσουν το mute στα μηχανήματα, και η καρδιά μου έφτασε 120! Ξαφνικά! Εγώ ψέματα το ‘κανα, το καταλάβαινα. Η καρδιά και το συκώτι, όμως, δεν καταλαβαίνουν ότι εσύ εκείνη την ώρα υποδύεσαι, ότι όλο αυτό είναι ψέμα…

Στο «Γυναίκα χωρίς όνομα» έκανα να δω ρεπό ενάμιση χρόνο. Οπότε καταλαβαίνεις ότι, με τόσο κλάμα κάθε μέρα, όλο αυτό με είχε καταβάλει. Γενικά εγώ στη ζωή μου είμαι “μπροστάρισσα”, αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα θα δω πώς να βρούμε τη λύση. Αντιθέτως, ο χαρακτήρας μου, η Μαρίνα, ήταν πολύ παθητική. Ό,τι της συνέβαινε, το έβαζε μέσα της. Συνειδητοποίησα, λοιπόν, μετά από πολλούς μήνες, ότι έγινα κι εγώ παθητική στην προσωπική μου ζωή – κάτι το οποίο με φρίκαρε, έχω να σου πω… Λέω «Τι έγινε τώρα εδώ;».

_Υπήρξε στον «Ήλιο» κάποια σκηνή ή συνθήκη που να σε δυσκόλεψε; Που να είπες «ok, τώρα ζορίζομαι»;

Όχι, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι σε όποιον κάνει χρόνια καθημερινό, πρέπει να δίνουν ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά! Άμα δεν το ζήσει κάποιος αυτό το πράγμα, δεν μπορεί να το καταλάβει… Γι’ αυτό και έχω πει ότι αυτό είναι το τελευταίο μου καθημερινό. Δεν ξανακάνω! Είπε στο Plan Be.