Ο Γέροντας Παΐσιος “εμφανίστηκε” στον Σταμάτη Γονίδη: Όσα αποκαλύπτει ο καλλιτέχνης

 Πρόκειται για μια ξεχωριστή περίπτωση -και ιστορία- με πρωταγωνιστή τον Σταμάτη Γονίδη και τον Γέροντα Παΐσιο.

Ο δημοφιλής τραγουδιστής, με τα ποικίλα ενδιαφέροντα, φιλοτέχνησε, ως εκ θαύματος, την αγιογραφία του αγίου. Το ενδιαφέρον; Ότι, όπως ισχυρίζεται, δεν είχε δει ποτέ -ως τότε- το πρόσωπό του.

Μετά τη θεραπευτική μουσική που τον εκφράζει τελευταία δείχνει μια ακόμη του πλευρά. Ο πολυσχιδής κύριος Γονίδης, όμως, δεν εγκαταλείπει την άλλη μεγάλη του αγάπη, τις εικαστικές τέχνες. Αυτοδίδακτος ζωγράφος και γλύπτης, μεταξύ άλλων, ξεκίνησε να δημιουργεί προσωπογραφίες. Και αγίων. Από χόμπι.

«Δεν είμαι αγιογράφος και σίγουρα δεν είμαι ζωγράφος. Θα έλεγα πως είμαι ένας εικαστικός καλλιτέχνης» λέει ο Σταμάτης Γονίδης, ο οποίος εδώ και τρία χρόνια, χρησιμοποιώντας όλες του τις αισθήσεις μαζί με τη φαντασία του, σχεδίασε τα πρώτα του πορτρέτα.

Ηρεμία 

Οι προσωπογραφίες του είναι λιτές, με χαρακτηριστικό την ηρεμία στο βλέμμα. «Όταν ολοκλήρωσα τα πρώτα μου έργα, τα παρουσίασα σε λίγους και καλούς μου φίλους. Όλοι αναγνώρισαν σε ένα από τα πρόσωπα τον άγιο Παΐσιο, τη μορφή του οποίου δεν είχα δει πoτέ μέχρι τότε» συμπληρώνει ο τραγουδιστής, που λέει πως όταν ξεκίνησε να σχεδιάζει τον συγκεκριμένο πίνακα δεν είχε ιδέα τι ήθελε να ζωγραφίσει.

Τα χέρια του ήταν σαν να δούλευαν από μόνα τους! Τραβούσε γραμμές, σκίαζε μάτια και δημιούργησε τη μορφή ενός άνδρα γηραιού με ήρεμη έκφραση και μια απλότητα συναισθημάτων στο πρόσωπο, τον οποίο κοιτώντας τον ολοκληρωμένο δεν του θύμιζε κάποια γνώριμη μορφή από το στενό ή το ευρύ περιβάλλον του.

Σε φόντο γκρι – μαύρο και χωρίς καθόλου χρώματα, το πρόσωπο που βρισκόταν απέναντί του με το λευκό μούσι, το λιτό καλιμμαύκι και το ξεθωριασμένο από την παλαιότητα ράσο του καθόρισε τη διαδρομή του Σταμάτη Γονίδη στην τρίτη τέχνη.

«Έτσι συμβαίνει και με τα υπόλοιπα έργα μου, όλα είναι πρόσωπα αγίων», ολοκληρώνει.

H Σταύρωση του Χριστού

«Δεν γνώριζα πως διέθετα τέτοιο ταλέντο. Χαίρομαι που το ανακάλυψα και μπορώ να δίνω “ζωή” σε έναν λευκό άδειο καμβά» λέει, καθώς ολοκληρώνει ένα ακόμη έργο του, με θέμα τη Σταύρωση του Χριστού. Έναν πίνακα γεμάτο πόνο και δάκρυα.

Ένα από τα δωμάτια της μονοκατοικίας στα νότια προάστια όπου διαμένει με τη σύζυγό του μετατράπηκε σε ατελιέ. Εκεί, εξάλλου, δοκιμάζει και δοκιμάζεται σε μια τέχνη, που ανακαλύπτει σιγά σιγά.