Ο Γιώργος Ζένιος έχει παίξει σε μερικές από τις μεγαλύτερες ξένες παραγωγές με τον Ρότζερ Μουρ, τον Ομάρ Σαρίφ, τον Σον Κόνερι, την Τζίνα Λολομπριτζίτα αλλά παρά τη 44χρονη πορεία του θεωρεί ότι το «Μπρούσκο» (όπου υποδύθηκε τον Διαμαντή) είναι ό,τι καλύτερο έχει κάνει, τουλάχιστον σε Ελλάδα και Κύπρο. Μάλιστα, θα έπαιζε και στο «Τατουάζ», αλλά τελικά ο ίδιος δεν δέχτηκε!
Έχει διαγράψει επαγγελματικά μια τόσο μεγάλη πορεία κι όμως ευγνωμονεί το «Μπρούσκο», όπου έχει την ευκαιρία να δουλέψει τόσο σκληρά και να διαβάσει. Η ζωή του είναι γεμάτη εκπλήξεις αλλά και λάθη που δεν διστάζει να παραδεχτεί. Το μεγάλο όνειρό του είναι να καταφέρει δυσκολότερα πράγματα από αυτά που έχει ήδη κάνει…
Άλλωστε, όπως λέει, αν σταματήσει να δουλεύει, θα πεθάνει… Κι αυτήν τη φορά κανείς δεν θα ξέρει αν θα έχει και τρίτη… ζωή να ζήσει!
Ο πρώτος σας γάμος, ωστόσο, ήταν αυτός που στιγμάτισε και όλη τη ζωή σας…
Αυτή η γυναίκα έπαιξε το μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή μου. Ήταν ένας πολύς καλός άνθρωπος αλλά η αιτία που χωρίσαμε ήταν γιατί δεν ήθελε παιδιά. Αυτή τώρα είναι παντρεμένη απ’ ό,τι έχω μάθει, ζει στην Ελλάδα γιατί έχει πάρει Έλληνα και έχει και δύο παιδιά.
Χωρίσατε γιατί ανακαλύψατε ότι είχε μείνει έγκυος;
Ναι, το ανακάλυψα όταν βρήκα ένα χαρτί από το νοσοκομείο και αυτό ήταν που τα σκότωσε όλα. Ήταν η πρώτη μου αγάπη. Εγώ ήμουν 17 και εκείνη 16 χρόνων. Ήταν ένας χρυσός άνθρωπος και πολύ όμορφη. Είχε βγει «Μις Αγγλία». Ήθελα πάντα να είναι ευτυχισμένη. Νομίζω ότι βρήκε την ευτυχία και είναι τυχερή που ζει στην Ελλάδα.
Θα θέλατε να τη συναντήσετε;
Ναι. Έχουν περάσει πια 42 χρόνια. Δεν ξεχνάει ο άνθρωπος έτσι εύκολα τη νεανική ζωή του. Ειδικά όταν είναι ο πρώτος του έρωτας. Την επηρέασε η μάνα της που δεν ήθελε τους ξένους. Έφυγα και της δώρισα το σπίτι που μέναμε.
Και πώς γνωρίσατε την Αλίκη, τη σύζυγό σας;
Την γνώρισα στο πλοίο από Ελλάδα για Κύπρο, όπου είχα βάλει το αυτοκίνητό μου. Ήταν 18 ετών και πολύ νόστιμη. Ήρθα στην Κύπρο, πέρασαν δύο μήνες και μετά θυμήθηκα τη γνωριμία μου εκείνη. Την ξαναείδα και την παντρεύτηκα με έναν όρο: “Θα σου προσφέρω τα πάντα, αλλά θέλω να αφοσιωθείς σ’ αυτά” της είπα και ποτέ δεν το μετάνιωσε.