Οικογένεια Μπιθικώτση: Τέλος η κόντρα ανάμεσα στα αδέρφια

Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του Γρηγόρη Μπιθικώτση και ο συνονόματος γιος του, που ακολουθεί τα χνάρια του στο καλλιτεχνικό μονοπάτι, μαζί με την αδελφή του Άννα άρχισαν ήδη να τιμούν τον αείμνηστο πατέρα τους.

Η μουσική παράσταση «100 χρόνια Γρηγόρης Μπιθικώτσης 1922-2022», που έκανε πρεμιέρα με επιτυχία στις 25 Ιανουαρίου, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γρηγορίου, στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», κλείνει τώρα ραντεβού με το κοινό στις 7 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής.

Δεν είναι τυχαία μάλιστα ούτε αυτή η ημερομηνία, αφού στις 7 Απριλίου του 2005 ο «σερ» του ελληνικού τραγουδιού, όπως τον είχε αποκαλέσει πρώτος σε χρονογράφημά του ο Δημήτρης Ψαθάς, έφυγε από τη ζωή, περνώντας στην αθανασία.

Η παράσταση για τον τραγουδιστή της «Ρωμιοσύνης», που θα περιοδεύσει αρχικά σε Ελλάδα και Κύπρο και έπειτα στην ομογένεια, όπου υπάρχουν Ελληνες, λειτούργησε ως αφορμή για να έρθουν πάλι κοντά τα δύο παιδιά του, ο Γρηγόρης και η Αννα Μπιθικώτση, οι οποίοι είχαν κοντραριστεί πριν από λίγα χρόνια.

Πλήρωμα του χρόνου

«Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου να ενωθούμε με την Αννα και να γιορτάσουμε τον πατέρα μας παντού, όπως του αξίζει. Ετσι κι αλλιώς, τα είχαμε βρει μεταξύ μας πολύ νωρίτερα…» δηλώνει στην «Espresso» ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και συνεχίζει: «Εφόσον λοιπόν με την αδελφή μου είμαστε πλέον μια γροθιά, αποφασίσαμε να συνεργαστούμε κιόλας σε τούτη την παράσταση, την οποία έχουμε επιμεληθεί από κοινού. Η Αννα έχει γράψει τα κείμενα, ενώ κάνει και την αφήγηση, συνδέοντας τη ζωή του πατέρα μας με τα τραγούδια του. Οσο για μένα, τον τραγουδώ έχοντας γύρω μου τα μέλη της Λαϊκής Ορχήστρας Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ουσιαστικά είναι μια παράσταση μέσα από την οποία ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει καλύτερα τον πατέρα μας ως άνθρωπο και καλλιτέχνη, καθώς περιλαμβάνει όλους τους μεγάλους σταθμούς της ζωής και της καριέρας του».

Ταξιδεύοντας πίσω στο κοινό παρελθόν του με τον σπουδαίο καλλιτέχνη και πατέρα του, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης θυμάται με νοσταλγία την ισχυρή σχέση στοργής που τους συνέδεε πάντα. «Ηταν ο πιο γλυκός πατέρας του κόσμου. Είχαμε μεγάλη αδυναμία ο ένας στον άλλον. Ημασταν όχι απλά ενωμένοι, αλλά… αυτοκόλλητοι. Μόνο καλά έχω να θυμάμαι από αυτόν τον άνθρωπο, το πόσο με φρόντισε, την αγάπη που πήρα, τις ατελείωτες συζητήσεις που κάναμε, οι οποίες ξεκινούσαν στις 3 τα ξημερώματα και τελείωναν στις 8 το πρωί. Εκείνος έπαιζε μπουζούκι, προβάραμε μαζί τραγούδια, σταματούσαμε, πίναμε ένα ποτό, τα λέγαμε, γενικά κάναμε πολύ καλή παρέα οι δυο μας…» αναφέρει συγκινημένος.

Η περηφάνια για το… βαρύ όνομα και η κατάθλιψη από τον χαμό των γονιών του!

Οταν ο «σερ» έφυγε από τη ζωή, το 2005, το σοκ υπήρξε μεγάλο για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. «Δεν έχω συμφιλιωθεί ακόμη με τον χαμό του πατέρα μου. Δεν μπορώ να σου πω ότι υπάρχει μέρα που να μη μου λείπει. Μάλιστα, ο θάνατός του συνδυάστηκε με άλλα άσχημα περιστατικά, όπως η διάγνωση της μητέρας μου, Μεταξίας, με καρκίνο έξι μήνες μετά. Θυμάμαι είχα χάσει τον πατέρα μου, ήταν άρρωστη και η μητέρα μου, οπότε ήμουν για καιρό σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεν μπόρεσα να τα διαχειριστώ όλα αυτά, κλείστηκα στον εαυτό μου και, δεν σου κρύβω, είχα φτάσει στα όρια της κατάθλιψης» παραδέχεται.

Εχοντας πάρει περίσσια αγάπη από τους γονείς του, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης την προσφέρει σήμερα απλόχερα στα δικά του παιδιά, τον πρωτότοκο (και συνονόματό του) Γρηγόρη και τη Μεταξία, η οποία ήρθε πρόσφατα στον κόσμο και αποτελεί καρπό του δεύτερου γάμου του με την Ελένη Τσιριγκάκη. «Εχω τον Γρηγοράκη μου, που είναι 13 ετών, και την κορούλα μου, η οποία είναι τώρα σχεδόν τριών μηνών, τη Μεταξία μας. Πήρε το όνομά της από τη μητέρα μου, που έφυγε τελικά από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Αισθάνομαι ευλογημένος που απέκτησα και τη Μεταξία, για να έχει και ο Γρηγοράκης μου την αδελφή του. Προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερος πατέρας μπορώ. Κάθε μέρα αγωνίζομαι γι’ αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι τα καταφέρνω. Και αυτό που λέω πάντα στους δικούς μου ανθρώπους είναι πως θα προσπαθήσω έστω τη μισή αγάπη που πήρα εγώ από τους γονείς μου, να τη δώσω στα παιδιά μου».