31 Ιανουαρίου 2022 09:40
Ορφέας Αυγουστίδης – Μαρία Τζομπανάκη: «”Ναι, δυο όνειρα είχα! Να γίνω σκηνοθέτης και να παντρέψω την μάνα μου” – Ε, δεν το λες».
«Θα κάνω μερικές αποκαλύψεις. Ήρθε με την καλή του, τη Γεωργία μας. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ μέρες πριν. Εκεί συνειδητοποίησα ότι έφυγε. Έφυγε από το σώμα μου όταν τον γέννησα, όταν σταμάτησα τον θηλασμό, όταν έφυγε από το σπίτι. Είχε σχέσεις, πολύ ζεστός σαν άνδρας… ». Δήλωσε για τον γιο της η Μαρία Τζομπανάκη, ο οποίος την κοιτούσε διερευνητικά για να δει τι θα πει στη συνέχεια. «Με κάνεις και ιδρώνω όπως με κοιτάς!». Τον παρατήρησε.
«Όταν είδα τη συμπεριφορά του στη Γεωργία κατάλαβα ότι είναι ένας κορίτσαρος μια βασίλισσα που θα πάρει τη θέση της πρώην βασίλισσας. Χιλιάδες φορές χαλάλι της. Είναι η χαρά, η αγάπη προσωποποιημένη». Είπε για την σύντροφο του Ορφέα Αυγουστίδη.
«Θα ήθελα να ζουν για να δουν το παιδί του Ορφέα. Στον ρόλο της Καλλιόπης υπάρχουν οι γονείς μου, οι αρχές μου, η ξαδέρφη μου που έφυγε νωρίς. Όλοι αυτοί έχτισαν μέσα μου την αγάπη μου για την Κρήτη και τον πολιτισμό της. Η Καλλιόπη για μένα δεν είναι μια κακιά γυναίκα, είναι ένας άνθρωπος που γαλουχήθηκε τη δική της εποχή σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον και έφτιαξε έναν χαρακτήρα που είναι δισυπόστατος και ακραίος. Αγαπάει τον τόπο της και την οικογένεια και μπορεί να φτάσει και στον φόνο για αυτήν».
«Έχω συμβιβαστεί αλλά πάντα θα μου λείπουν οι γονείς μου. Όταν πέθανε ξαφνικά η μαμά από καρδιά, την άλλη μέρα που την κηδέψαμε εκοίταξα τον ουρανό και ήταν άλλος. Από τότε άλλαξε ο ουρανός για μένα και όταν έχασα και τον δεύτερο άλλαξε και ο ήχος μέσα μου και έγινα μόνο γονέας. Θέλω να ζήσω μέχρι να μου πει ο γιος μου άντε πήγαινε. Να μην του λείψω, να μην πάρει τέτοιον πόνο. Του εγγονού μου θα του μάθω πολλά τραγούδια!»
Στη συνέχεια τραγούδησε ένα ριζίτικο τραγούδι: «Αβίαστα μου έρχονται τα ριζίτικα. Μου έρχεται αυτό που είπα και στον πατέρα μου όταν τον θάψαμε που του το είχα υποσχεθεί, το Μοιριολί»
«Υπάρχουν στιγμές που δεν είναι ότι έρχεται μια στιγμή που ονειρεύεσαι ότι θα την ζήσεις γιατί δεν προβλέπεται μια τέτοια στιγμή. Δηλαδή το να είσαι γονιός και να ονειρεύεσαι ότι κάποια στιγμή θα δεις το παιδί σου φαντάρο ή γαμπρό, ναι αλλά τώρα μεγαλώνοντας να πεις… «ναι, δυο όνειρα έχω! Να γίνω σκηνοθέτης και να παντρέψω την μάνα μου». Ε, δεν το λες. Άρα ένιωθα εκείνη την στιγμή πολύ ωραία, ζωντανός γιατί ήμουν παρών και ζούσα αυτό που συνέβαινε εκείνη την στιγμή. Έβλεπα την μαμά μου χαρούμενη και ευτυχισμένη με έναν άνθρωπο που εκτιμώ πολύ και σέβομαι και κάναμε αυτό το ωραίο πάρτι. Δεν μπορώ να το στολίσω με παραπάνω λέξεις και να το περιγράψω κάπως αλλιώς γιατί έτσι το βίωσα»
