Παναγιώτα Βλαντή: «Υπήρχε μια φλεγμονή στο θέατρο, «σκηνοθετίτιδα» λέγεται»

Η Παναγιώτα Βλαντή βρέθηκε στο πλατό της ΕΡΤ στην εκπομπή Κυψέλη και μίλησε για την απόφαση να ασχοληθεί με το θέατρο, τα καλλιστεία που συμμετείχε στα 18 της και τις δυσκολίες μέχρι να έρθει ο πρώτος ρόλος

Η Παναγιώτα Βλαντή σχολίασε επίσης τις παραστάσεις που χάνουν το νόημα του κειμένου προκειμένου να κάνει ο σκηνοθέτης τις παρεμβάσεις του.

Η εποχή των καλλιστείων και η συμμετοχή από αντίδραση

«Τα καλλιστεία τα έκανα για να πικάρω τον πατέρα μου, γενικά τους γονείς μου. Έκανα την επανάστασή μου. Ήμουν ήσυχο παιδί ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο, ήμουν 18 χρόνων. Ξαφνικά ο πατέρας μου χάρηκε, περίμενα να θυμώσει, περίμενα μια αντίδραση, κάτι. Η μαμά ήταν στο κόλπο. Έδειχνε μετά το περιοδικό στους φίλους του. Δεν ήταν καθόλου απλό τότε να πας στα καλλιστεία. Δεν με άφησαν να γίνω χορεύτρια από ανασφάλεια».

«Ήμουν πολύ κλειστό και ντροπαλό παιδί και καθόλου κοινωνική. Ντρεπόμουν πάρα πολύ σε σημείο να με θεωρούν “περίεργο παιδί”. Δε μπορούσαν να μεταφράσουν αυτή την εσωτερικότητα. Ήμουν πολύ κλειστή. Είχα μια συστολή, δε μπορούσα να μιλήσω εύκολα, ντρεπόμουν». Σήλωσε η Παναγιώτα Βλαντή.

«Όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στη σκηνή είχα πολύ άγχος. Ήταν στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Προηγουμένως είχα περάσει από 60 ακροάσεις και δε με πήραν σε καμία»

Η θεατρική παράσταση που χάθηκε κάτω από τη σκηνοθεσία

«Υπήρχε μια φλεγμονή στο θέατρο, “σκηνοθετίτιδα” λέγεται και δεν καταλάβαινα! Δηλαδή έπαιζα εγώ μέσα στην παράσταση και δεν καταλάβαινα τι έπαιζα. Λέω, “Πείτε μου τι παίζω, εξηγήστε μου”. Αυτό θυμάμαι πως με ενοχλούσε. Επίσης με ενοχλεί ότι η μαμά μου, για παράδειγμα, μπορεί να μην ξέρει Τσέχοφ και να μην έχει διαβάσει τον Θείο Βάνια. Δεν πρέπει όταν πάει να δει την παράσταση να το καταλάβει το εργάκι;

Μου αρέσει η καινοτομία και έχω κάνει παραστάσεις με καινοτόμους σκηνοθέτες που ήταν αριστούργημα! Είναι διαφορετικό όμως από το άλλο που λέω, ότι πρέπει οπωσδήποτε να φανεί ο σκηνοθέτης. Όπως η τεχνική στον ηθοποιό δεν πρέπει να φαίνεται, έτσι και η σκηνοθεσία πρέπει να είναι από κάτω. Μου αρέσει πολύ και το καινούργιο, το σύγχρονο. Θα ήθελα να δω έναν προχωρημένο Θείο Βάνια αλλά να ακούσω και το κείμενο.

Έχει τύχει να παίξω σε παράσταση και να έχω βαρεθεί η ίδια. Αναρωτιόμουν αυτός από κάτω γιατί να έρθει να την δει. Δεν ήξερα όμως από την αρχή ποιο θα είναι το αποτέλεσμα και μετά δεν τα παρατάς. Άλλωστε δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο για να κρεμάσω τους συναδέλφους μου».