Παύλος – Νικόλαος: «Δεν μας λένε Γλύξμπουργκ, είμαστε Έλληνες»

Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, Παύλος και Νικόλαος, μίλησαν για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση.

Ο Παύλος και ο Νικόλαος μίλησε στην εκπομπή της ΕΡΤ «365 στιγμές» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν στο το πώς βίωσαν την περίοδο μετά την κατάργηση της βασιλείας, πώς ήταν να μεγαλώνουν ως παιδιά ενός βασιλιά χωρίς βασίλειο και γιατί θα ήθελαν να τους επιστραφεί η ελληνική ιθαγένεια.

«Το να σου αφαιρέσουν την ιθαγένεια είναι γραφειοκρατικό, το αν εγώ είμαι Έλληνας ή όχι, το ξέρω εγώ….», ανέφερε ο Νικόλαος ενώ ο Παύλος σημείωσε «μπορώ να προσφέρω κι εγώ ως αυτός που είμαι, να προσφέρω στη χώρα μας».

«Εγώ περίμενα πώς και πώς να μου έρθει το χαρτί να πάω να υπηρετήσω στον στρατό. Η μεγαλύτερη τιμή μου θα ήταν να υπηρετήσω στον ελληνικό στρατό, δεν μου ήρθε ποτέ … κι αν μπορούσα ποτέ να ζητήσω ρουσφέτι από τον εκάστοτε υπουργό Αμύνης θα ήταν βάλε με να υπηρετήσω», συμπλήρωσε ο Νικόλαος.

Σε ερώτηση προς τον Παύλο αν είχε ρωτήσει τον πατέρα του γιατί δεν μπορεί να πάει Αθήνα ο ίδιος απάντησε: «Ναι, και η απάντηση ήταν ‘να περιμένεις’».

Για το αν υπήρχαν κάποιοι που του έλεγαν να γυρίσει, ο Παύλος απάντησε: «Βέβαια, αλλά ποτέ δεν έγινε μια τέτοια πράξη, το Σύνταγμα είναι Σύνταγμα».

Ερωτηθείς πώς συστηνόταν και πώς συστήνεται, καθώς και για το θέμα του πριγκιπικού τίτλου, ο Παύλος ανέφερε: «Συστηνόμουν Παύλος. Όταν γίνεται μια συζήτηση και καθένας μιλά με τον άλλο, γίνεται και μια συζήτηση για το ποιος είναι.

Σε άλλους ήταν ενδιαφέρον, σε άλλους όχι. Αλλά ήταν και κάτι που ήξερα, γιατί είχα ζήσει σε παλάτι. Με την ξαδερφή μου, στη Δανία, αλλά και με τον ξάδερφό μου, τότε πρίγκιπα και σήμερα βασιλιά της Ισπανίας Φελίπε, με τον οποίο κάναμε φοιτητική ζωή».

Όσο για το πώς λέγεται σήμερα: «Συνήθως λέω Παύλος of Greece. Άλλοι με λένε Prince Pavlos. Σε μια σύσκεψη για τη δουλειά μου, λέω ότι είμαι ο Παύλος of Greece.

Ξέρετε, το πρίγκιπας Παύλος είναι τίτλος, δεν έχουμε ντοκουμέντο που να το γράφει αλλά είμαι γεννημένος πρίγκιπας. Τα παιδιά μου είναι γεννημένα από εμένα άρα είναι και αυτά πρίγκιπες.

Το αν είμαστε πρίγκιπες σε μια εργατική θέση, δεν είμαστε αλλά είμαστε γεννημένοι πρίγκιπες. Γι’ αυτό το όνομά μας είναι δύσκολο.

Μας αποκαλούν με άλλα ονόματα επειδή ο παππούς μας είχε έρθει εδώ χωρίς άλλο όνομα. Η βασιλεία καταργήθηκε, αλλά εμείς είμαστε γεννημένοι πρίγκιπες. Δεν είναι ότι παίρνουμε τη θέση με το να μας αποκαλεί κάποιος έτσι».

Ο αδελφός του είπε: «Συστήνομαι Νικόλαος. Υπάρχουν άνθρωποι που με συστήνουν ως πρίγκιπα, άλλοι που με συστήνουν κύριο Νικόλαο. Τυχαίνει να είχα τον τίτλο όταν γεννήθηκα αλλά δεν το ζητάω ποτέ να με αποκαλέσει κανείς υψηλότατο, πρίγκιπα ή κάτι τέτοιο.

Δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε, αυτά είναι θέματα άλλης εποχής. Αν κάποιος θέλει να με αποκαλέσει πρίγκιπα, δεν θα τον αποτρέψω για να μην τον προσβάλλω, αλλά δεν το ζητάω ποτέ».

Στο ερώτημα γιατί δεν δηλώνουν ένα επίθετο για να αρχίσει η επίλυση του ζητήματος της ιθαγένειας που τους έχει αφαιρεθεί, ο Παύλος επισήμανε: «Έχω επίθετο. Της Ελλάδος. Με αυτό ήμασταν πάντα, γιατί να αλλάξω το επίθετό μας;

Όταν έγινε αυτός ο νόμος, ήταν για να μας επιτεθούν. Όταν ζήσαμε τόσα χρόνια εκτός Ελλάδος χωρίς να δημιουργήσουμε πρόβλημα στο πολίτευμα, όταν πρόβλημα δεν ήταν υπήρξε ποτέ… δεν καταλαβαίνω γιατί.

Όπου και αν πάω, με αποκαλείτε με όποιο όνομα θέλετε. Εγώ είμαι ο Παύλος και είμαι αυτός που είμαι. Με αυτό γεννήθηκα, με αυτό έχουν περάσει όλη τους τη ζωή οι απόγονοί μου».

Ο Νικόλαος σημείωσε: «Δεν είναι θέμα επιλογής επιθέτου. Είχα ιθαγένεια. Μας αφαιρέθηκε. Εννοείται ότι τη θέλω. Το να σου αφαιρέσουν την ιθαγένεια είναι κάτι γραφειοκρατικό.

Το αν είμαι Έλληνας, το ξέρω εγώ. Στις φλέβες μου ρέει Ελλάδα. Είμαι Έλληνας και δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αυτό. Αν υπάρχει βουλήση, δεν είμαι αρμόδιος εγώ για το επίθετο, θα το βρούμε.

Παντού αισθανόμουν ξένος. Στην Αγγλία, είμαι ευγνώμων, υπηρέτησα, έζησα, έμαθα τα ήθη και τα έθιμά τους, το χιούμορ τους αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα Άγγλος.

Μόλις ήρθα εδώ, αισθάνθηκα ότι εδώ είναι ο τόπος μου. Οι φιλέλληνες είναι ξένοι, αλλά εγώ είμαι Έλληνας. Ήρθα Ελλάδα, την αγαπάω και θέλω να υπηρετήσω αλλά είμαι Έλληνας».

Από την πλευρά του, ο Παύλος τόνισε: «Το επίθετο Γλύξμπουργκ, δεν είναι δικό μου. Είναι μια καταγωγή της οικογένειας. Όταν το θέμα πήγαμε στα δικαστήρια και εδώ και στη Δανία και υπάρχουν χαρτιά που λένε ότι λένε ότι το όνομά μας δεν είναι Γλύξμπουργκ.

Το Γλύξμπουργκ είναι ένα από τα κάστρα της οικογένειας που τη πήρε η Γερμανία από τη Δανία. Στους τάφους των προγόνων μας γράφει Πρίγκιπας της Ελλάδας και της Δανίας.

Είναι εύκολο να το δώσει κανείς το όνομα Γλύξμπουργκ και επειδή οι Γερμανοί ήταν οι κακοί του πολέμου, ώστε να μας κάνουν να φαινόμαστε χειρότεροι. Είμαι Έλληνας. Όπου και να ζω, όπου και να κάνω το σπίτι μου, η αγάπη μου και οι ρίζες μου είναι εδώ».

Σχετικά με το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την πολιτική, ο Παύλος είπε: «Δεν έχω σχέση με κανένα κόμμα, ούτε μας έχουν ζητήσει βοήθεια.

Στον δρόμο μας έχουν πει να πολιτευτούμε. Δεν το θέλαμε όμως. Ούτε εγώ ούτε ο πατέρας ούτε τα παιδιά. Δεν είναι στο πρόγραμμα. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η πολιτική της Ελλάδας, όχι όμως να κατέβω».

Ο Νικόλαος τοποθετήθηκε ως εξής: «Δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες. Είχε ακουστεί για κάποιο χρονικό διάστημα την τελευταία πενταετία ότι θα ξεκινήσω δικό μου κόμμα, ότι θα κατέβω στην πολιτική… ήταν ψέμα. Δεν το είχα σκεφτεί, δεν είχα σκοπό.

Αλλά επειδή ακούστηκε και μου το ζήτησαν διάφοροι, άνθρωπος είμαι, το σκέφτηκα, το έβαλα κάτω κι αποφάσισα ότι δεν είναι για μένα. Δεν ήθελε και ο πατέρας αλλά το σκέφτηκα νηφάλια και ήρεμα.

Αν μπαίνοντας στην πολιτική θα προσφέρεις πολλά περισσότερα στην πατρίδα σου, να το σκεφτώ αλλά δεν βρήκα κάποιον τέτοιο που θα έχει επιχειρήματα να με πείσει. Άνθρωποι στο δρόμο μου το ζητάνε, φίλοι επιχειρηματίες και άλλοι μου το έχουν ζητήσει αλλά πολιτικό κόμμα όχι.

Σκοπός μου είναι να προσφέρω με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ. Είτε ως ιδιώτης, είτε ως εθελοντής, είτε ως Έλληνας που ταξιδεύει στο εξωτερικό και μιλά με ανθρώπους που έχουν επιρροή σε αποφάσεις, πάντα για το καλό της πατρίδας».

Και οι δύο ξεκαθάρισαν ότι «έχει τελειώσει το θέμα της βασιλείας, όπως και και για κάθε Έλληνα. Ο λαός αποφάσισε, έγινε δημοψήφισμα, δεν υπάρχει αλλαγή του πολιτεύματος ,είναι κάτι που είναι ιστορία και δεν συνεχίζεται».

Αμφότεροι είπαν ότι προσπαθούν να ξεπεράσουν την απώλεια του πατέρα τους, ο οποίος «ήταν αυστηρός αλλά πολύ αγαπητός. Τον βάραινε πάντα η ιστορία αλλά ήξερε πώς να διαλέξει τη στιγμή να είναι πατέρας μαζί με τα παιδιά και να είναι και αυτός που ήταν όποτε χρειαζόταν».

Ο Παύλος είπε πως όλα αυτά που είχε περάσει η Ελλάδα, ο Β΄ Παγκόσμιος, ο εμφύλιος βάραιναν τον Κωνσταντίνο ως νέο βασιλιά. «Όταν έφυγε ήταν δύσκολο επειδή ήθελε να βοηθήσει τη χώρα του και δε μπορούσε από εκεί, οπότε τον βλέπαμε να επιβαρύνεται. Ήθελε να δουλεύει με νέους, ιστιοπλοΐα και Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτά ήταν η μεγάλη του αγάπη».

Και οι δύο είπαν πως ο πατέρας τους φρόντισε να τους μεγαλώσει με ελληνική παιδεία και με Έλληνα καθηγητή στο σπίτι.

Ο Παύλος ρωτήθηκε αν ο Κωνσταντίνος έκανε την αυτοκριτική του. «Ο πατέρας μου σκεφτόταν πώς να κρατήσει τη χώρα δεμένη και ενωμένη. Όταν έγινε το πραξικόπημα έκανε το παν για να μείνει η χώρα ενωμένη.

Ο πατέρας του, του είχε πει να μην αφήσει Έλληνα να χύσει αίμα Έλληνα. Ο εμφύλιος του είχε χαραχτεί. Όταν έφτασε λοιπόν η ώρα του αντιπραξικοπήματος, φοβήθηκε. Έλεγε ότι το λάθος του ήταν ίσως που είχε στείλει στον πρωθυπουργό ένα πολύ δυνατό γράμμα και έγινε ρήγμα μεταξύ τους.

Προσπαθούσε να προσφέρει το καλύτερο για την πατρίδα και συνέχιζε πάντα να πιστεύει ότι ήταν τα σωστά πράγματα αυτά που έκανε».

Ο Νικόλαος, στο ίδιο ερώτημα, απάντησε: «Γνωρίζοντάς τον και έχοντας δει τον τρόπο που συμπεριφερόταν και με τις κουβέντες που έκανε, η δική μου εκτίμηση είναι πως ένα λάθος που έκανε και που είναι εύκολο να το πούμε κατόπιν εορτής, είναι να ότι την εποχή του δημοψηφίσματος θα έπρεπε να έχει επιστρέψει.

Εκείνη την εποχή είχε κάποιους ανθρώπους εμπιστοσύνης που του είπανε ότι θα ασχοληθούν εκείνοι με κάποια θέματα ώσπου να επιστρέψει. Αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν στην εμπιστοσύνη που τους έδειξε.

Επίσης, τις περίφημες επιστολές θα μπορούσε να τις έχει διαχειριστεί με άλλο τρόπο. Δε θέλω να είμαι συνήγορός του, αλλά ως Έλληνας πολίτης που διαβάζει ιστορία, ο πατέρας μου είχε σοφία και νηφαλιότητα.

Αυτή την απέκτησε με την εμπειρία, με τα χρόνια. Την εποχή που έγιναν αυτά ήταν 24 ετών. Ίσως λοιπόν να τα είχε κάνει διαφορετικά αν είχε αυτή τη σοφία και την εμπειρία».