Σε μεγαλύτερο “θρίλερ” γιατί παίζονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, λένε οι επαΐοντες, θα εξελιχθεί η περαιτέρω διαμάχη ανάμεσα στην Πέμυ Ζούνη και την Μπέσσυ Γιαννοπούλου. Γνωστό αυτό. Οι δύο γυναίκες έχουν βρεθεί στα δικαστήρια μετά τις κατηγορίες της ηθοποιού προς την παραγωγό για την παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, που παρουσιάστηκε σκηνοθετημένη απ’ τον Ανγκι Λι το 2017. Κάτι που δεν ίσχυε. Γνωστό και αυτό. Τοις πάσι.
Όλο αυτό το διάστημα, η δημοφιλής ηθοποιός έχει μιλήσει μεν για αυτή την υπόθεση, αν και όχι με λεπτομέρειες. Η δε γνωστή στον καλλιτεχνικό χώρο παραγωγός αναφέρθηκε στην «πρώτη ηθική δικαίωση, μία πρώτη νίκη» όταν τον Ιανουάριο ο εισαγγελέας θεώρησε αβάσιμες τις κατηγορίες για «αρπαγή» και «ομηρία» για τα οποία την κατηγόρησε η ηθοποιός. Μπήκε -επ’ αυτού τουλάχιστον- η υπόθεση στο αρχείο.
Η (ελαφρώς) σιωπηλή Πέμυ Ζούνη
Η Πέμυ Ζούνη, πάλι, σαφώς έχει πει λιγότερα. Μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Καλύτερα δεν γίνεται», επισημαίνοντας:
«Είμαστε σε μία αντιδικία και το τι και πώς δεν το συζητάω γιατί δεν μπορούν να συζητιούνται λεπτομέρειες δικογραφίας στα κανάλια. Είναι αστείο! Υπάρχει κάτι που λέγεται αξιοπρέπεια… Έχω υπομονή!» Στη συνέχεια, ο δημοσιογράφος της εκπομπής τής επισήμανε ότι η αντίδικος έχει βγει και έχει μιλήσει, με την ηθοποιό να απαντά: «Δεν θα βγω να μιλήσω. Είναι απόφαση αξιοπρέπειας!».
Παρόλα αυτά, έχει μιλήσει σχετικά. Συγκεκριμένα, έχει πει ότι τελούσε “υπό καθεστώς ομηρίας”, κάτι όμως που έχει ήδη απορριφθεί απ’ τη Δικαιοσύνη, όπως προαναφέραμε. Αθωώνοντας σε αυτόν τον τομέα την πρώην συνεργάτιδα και στενή φίλη της. Έχει επίσης πει η Πέμυ: “Κάποια στιγµή, όλος αυτός ο θόρυβος που ξέσπασε µε τη δικαστική αντιδικία µε πρώην συνεργάτιδά µου πήγε να µε διαλύσει. Ένιωσα να χάνω τη Γη κάτω από τα πόδια µου. Αισθάνθηκα προδοµένη και εξαπατηµένη”. Μέχρι εκεί, ωστόσο.
Σχετικά τώρα με τα περί πλαστογραφίας και εξαπάτησης, με διεκδίκηση από την πλευρά της ηθοποιού, ποσού ύψους περίπου 200.000 ευρώ για την υποτιθέμενη υπογραφή του διάσημου Ταϊβανού σκηνοθέτη Ανγκ Λι για την παράσταση, η δικαστική κόντρα συνεχίζεται. Και όσοι γνωρίζουν λεπτομέρειες δεν θέλουν να μπλεχτούν παραπάνω σε αυτή την ολέθρια, τελικά, ιστορία με τα ασύλληπτα παρακλάδια. Τόσο απλά.
Eδώ το βίντεο με τις ατάκες της ηθοποιού
https://www.youtube.com/watch?v=zuiDHEJiG7A
TIP
Επειδή τυγχάνει να γνωρίζω καλά και τις δύο κυρίες, μάλιστα συνεργαζόμουν για μία σεζόν με την Πέμυ Ζούνη και τον πατέρα της κόρης της, Στάθη Σκέντζο, ως υπεύθυνη επικοινωνίας του El Convento Del Arte -του μαγαζιού που είναι συνιδιοκτησία της ηθοποιού και του επιχειρηματία- και δη την περίοδο που η Πέμυ και η Μπέσσυ από κοινού μού έλεγαν “ετοιμάζουμε κάτι τεράστιο, ένα μοναδικό πρότζεκτ“, θέλω να σταθώ σε ένα πράγμα. Χωρίς ροζ, πράσινες, κίτρινες αποκλίσεις. Το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι, στην κουζίνα, το μπάνιο του, οπουδήποτε, με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Όταν μια εκπληκτική παράσταση όπως αυτή που παρουσίασαν -μιλάμε για μια άρτια παραγωγή, με εξαιρετικά εφέ, τα πάντα ήταν άριστα- είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ, γιατί να τη χρεώσεις και σε άλλον;;; Γιατί να δώσεις εύσημα σε κάποιον που ΔΕΝ του ανήκουν. Κι ας είναι ο Θεός ο ίδιος. Από την άλλη: Πώς γίνεται να είσαι ΟΚ μ’ ένα… Photoshop, βρε αγάπη μου (αναφέρομαι στις πλαστές λήψεις, που υποτίθεται ότι είχε βγάλει με τον σκηνοθέτη η καταξιωμένη ηθοποιός). Να παίζεις κορόνα-γράμματα την καριέρα σου όταν έχεις στήσει και δείχνεις μια υπέροχη δουλειά;!… Αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι. Ίσως το ΙQ μου να είναι… ταπεινό ή να με… κυριεύει το ότι δεν “προσκύνησα”, δεν αντιμετώπιζα ποτέ κανέναν ως είδωλο. Ως “θεό”. Όπως, ενδεχομένως, η πλειονότητα. Μea culpa. Το σημαντικότερο, όμως, παραμένει ένα και το γενικεύω: Χρειάζονται πράγματι “βαριές” υπογραφές, αλλοδαπές, Οσκαρικές ίσως; Γιατί βρε παιδιά; Ήμαρτον. Γι’ αυτό… αενάως και αιωνίως, απ’ ό,τι φαίνεται, θα επιμένω στο ότι ο Έλληνας δεν θέλει να προοδεύσει. Γιατί έχει θέμα σοβαρό, αρρώστια ανίατη με την ξενομανία. Και οι επιπτώσεις είναι ανελέητες. Τραγικές. Βυθίζουν (και) τον πολιτισμό μας στα τάρταρα. Με συνθλίβει αυτό.
Υ.Γ.
Θα με συγχωρήσετε για την προέκταση του “θρίλερ” – η άλλη, η (επι)κοινωνιολογική μου ιδιότητα… φταίει. Πάλι.
Ντονατέλλα Αδάμου
