Περικλής Κονδυλάτος: «Από πολύ νωρίς στη ζωή μου ήταν πια πολύ αργά» λέει ο πρώην παίκτης του Survivor 4

Ο Περικλής Κονδυλάτος σε μια συνέντευξη που αφορά τη ζωή του πριν και μετά το Survivor 4.

Περικλής Κοδυλάτος: το τελευταίο διάστημα ο κόσμος έχει κάνει στροφή 180 μοιρών απέναντί του. Τα μηνύματα που τον έκαναν να μη θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα αποτελούν μακρινό παρελθόν. Ο Περικλής Κονδυλάτος μιλά για τα δύσκολα της ζωής του και για τη συμμετοχή του στο Survivor 4.

Κεφάλαιο “Survivor”: Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;

Mου το πρότειναν! Το 2020 είχαμε κανονίσει φοβερά πράγματα με τον Βασίλη, το όνειρό μου ήταν να δουλέψω στο Ντουμπάι και ήρθαν από τη βασιλική οικογένεια για να μας προτείνουν να κάνουμε μόνιμη συνεργασία μέσω ενός διοργανωτή που αναλαμβάνει γάμους και βαφτίσεις. Έβλεπα το όνειρό μου να γίνεται πραγματικότητα και δεν το πίστευα! Είχαμε κανονίσει να ντύσουμε την Αριάννα Ροκφέλερ στο Met Gala, θα κάναμε σόου για την «ΕΛΠΙΔΑ» με τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, θα κάναμε για πρώτη φορά σόου στη στοά του Αττάλου και πολλά άλλα. Θα ήταν η καλύτερη χρονιά της ζωής μου μέχρι που τα είδα όλα αυτά να ακυρώνονται.

Το “Survivor” δεν ήταν η τελευταία μου ζαριά, ούτε μπήκα απελπισμένος, μπήκα απηυδισμένος από την κατάσταση με τον κορονοϊό. Ήταν τόσο σπασμένα τα νεύρα μου, σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί να μου πάρει η ζωή μια ολόκληρη χρονιά μέσα από τα χέρια, γι’ αυτό και δέχτηκα την πρόταση από την Acun Medya.

Σκέφτηκες ποτέ να φύγεις οικειοθελώς;

Ναι, αλλά ήθελα να με βγάλει ο κόσμος.

Οι παίκτες που μπήκαν σου μετέφεραν την εικόνα που είχε ο κόσμος έξω για σένα;

Όχι. Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλάβω ότι έβγαινα αιχμηρός, όμως δεν πίστευα ότι έχω βγει τόσο κακός. Ήμουν ακραία αυστηρός και ακραία φιλεύσπλαχνος. Όταν κόψεις ένα από τα δύο κομμάτια, αντί να βγει ένας ακραίος άνθρωπος προς όλες τις κατευθύνσεις, βγαίνει απλώς κακός. Δεν είδατε που κουβαλούσα μέρα-νύχτα την Άννα-Μαρία στα χέρια, για να μην περπατάει με 12 ράμματα στο δάχτυλο του ποδιού της; Δεν θέλω να πω κι άλλα τέτοια, γιατί δεν θεωρώ ότι είναι προς τιμήν μου, για μένα ήταν μονόδρομος να βρίσκομαι στην υπηρεσία της ομάδας.

Έχεις δει τα επεισόδια;

Όχι, μόνο μικρά κομμάτια, είδα όμως τα σχόλια του κόσμου στα social την πρώτη περίοδο – γιατί μετά μου έλεγαν πόσο με αγαπάνε και μου ζητούσαν να βαφτίσω τα παιδιά τους! Όταν άνοιξα το προφίλ μου για πρώτη φορά, σκεφτόμουν να μη γυρίσω στην Ελλάδα.

Δόξα τω Θεώ η Μαριπόζα ήταν δίπλα μου, με πήρε στο δωμάτιό της και με περιέθαλψε. Ο μόνος λόγος που μπήκα στο αεροπλάνο ήταν γιατί σκέφτηκα ότι δεν θα ασχοληθούν μαζί μου τώρα που βγήκα, αλλά θα ασχολούνται με αυτούς που είναι μέσα. Όταν, όμως, μας είδαν οι Ελληνίδες αεροσυνοδοί και ζητούσαν φωτογραφίες, κατάλαβα ότι είπα ένα τεράστιο ψέμα στον εαυτό μου. Τελικά αποφάσισα πως πρέπει να δεχτώ την εικόνα που είχε ο κόσμος για μένα και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Έχεις μετανιώσει για κάποια φράση που είπες στο παιχνίδι;

Για πολλές. Πριν φύγω μάζεψα τα παιδιά, τους ευχαρίστησα για τις εμπειρίες και τους ζήτησα “συγγνώμη” αν ήμουν αυστηρός μαζί τους. Φυσικά και δεν υποστηρίζω μια εκδοχή του εαυτού μου που ήμουν πεινασμένος, εξαθλιωμένος και με σπασμένα νεύρα. Μπορεί να είχα δίκιο, αλλά θα μπορούσα να το πω πιο γλυκά. Δεν προσπάθησα να μείνω στο παιχνίδι, ούτε έφυγα πικραμένος, ίσα-ίσα προσευχόμουν προς το τέλος να φύγω γιατί είχα κουραστεί.

Την περίοδο που ήθελες να γίνεις ζωγράφος, πώς ακριβώς σχεδίαζες να καλύψεις το βιοποριστικό κομμάτι;

Επειδή ο πατέρας μου είχε ξενοδοχείο, δυστυχώς είχα επαναπαυτεί. Δεν μεγάλωσα μέσα στην πολυτέλεια, αλλά ήξερα πάντα ότι υπάρχει αυτή η εναλλακτική. Τότε νόμιζα ότι είμαι εξασφαλισμένος, όμως περισσότερο μου δημιούργησε προβλήματα αυτή η κατάσταση, χωρίς να φταίω, γιατί έγιναν λάθη από τον πατέρα μου.

Πότε κατάλαβες ότι δεν είσαι εξασφαλισμένος;

Κανείς δεν είναι. Κάθε καλοκαίρι δούλευα, ως παιδί αισθανόμουν ήδη… βετεράνος! Αλλά δεν άντεχα αυτήν τη δουλειά και αυτόν τον άνθρωπο. Όταν έφυγα, το έκανα πολύ συνειδητά, γιατί πίστευα πως αν μείνω κοντά του θα καταλήξω σε ψυχιατρείο. Είχα πίστη στο ταλέντο μου, από παιδί έλεγαν στους γονείς μου πως έχω ιδιαίτερες ικανότητες. Στα διαλείμματα καθόμουν μέσα και ζωγράφιζα.

Ήσουν κοινωνικό παιδί;

Όχι, ήμουν πολύ απομονωμένος. Κλείστηκα στον εαυτό μου γιατί συνέβαιναν διάφορα πράγματα στο σπίτι μου που δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Οι τσακωμοί των γονιών μου είχαν αντίκτυπο στις κοινωνικές μου σχέσεις.

Σε διαμόρφωσε η κατάσταση στο σπίτι;

Σίγουρα, όπως και η περίεργη ζωή που είχα ζήσει μέσα στο ξενοδοχείο. Δεν είχαμε παιδική ηλικία με την αδελφή μου, μας αντιμετώπιζαν σαν να είμαστε ενήλικοι. Δουλεύαμε κανονικές βάρδιες από το δημοτικό, είχαμε τρομερή τριβή με τον κόσμο των ενηλίκων, με αποτέλεσμα να ακούμε τα πάντα… Ακριβώς επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να βάλουν φίλτρο, οι γονείς έχουν υποχρέωση να τα προστατεύουν.

Η συνάντηση με τον Βασίλη Ζούλια είναι μέσα στις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή σου;

Ναι, ίσως η πιο σημαντική. Τον είχα γνωρίσει στο Μέγαρο Μουσικής, στην πρεμιέρα μιας ταινίας με τη Νία Βαρντάλος. Είχαμε κοινούς φίλους και πηγαίναμε στα ίδια events.

Εκείνος έχει μιλήσει για ναρκωτικά και τάσεις αυτοκτονίας. Εσύ σκέφτηκες ποτέ να πέσεις στις καταχρήσεις ή ακόμα και να βάλεις τέλος στη ζωή σου;

Δεν είμαι άνθρωπος των καταχρήσεων και δεν έχω κάνει ναρκωτικά, δεν είναι το στυλ μου. Όμως είχα σκεφτεί να βάλω τέλος στη ζωή μου και θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει. Σήμερα θεωρώ πως δεν έχει καμία λογική και δεν λύνει τίποτα. Όποιος το σκέφτεται, να ξέρει ότι είναι η πιο χαζή σκέψη του κόσμου. Πλέον δεν πιστεύω ότι υπάρχουν προβλήματα που δεν μπορούν να λυθούν, που δεν τα έχει αντιμετωπίσει τουλάχιστον άλλος ένας συνάνθρωπός μας ή έστω ότι δεν μπορείς να βρεις συμπαράσταση.

Τι σε σταμάτησε εκείνη τη στιγμή;

Νομίζω πως όποιος δεν το έχει κάνει, δεν το εννοούσε. Καθώς κοιτάζω πίσω, περισσότερο ήθελα προσοχή από τους γονείς μου. Είπε στο You.