Συντάκτης: Συντακτική ομάδα
31 Μαρτίου 2023 08:20
Ο γιατρός με μία περιγραφή που καθήλωσε τους πάντες και προκάλεσε κλάματα στην κατηγορούμενη μητέρα Ρούλα Πισπιρίγκου, έδωσε πλήρη εικόνα για όσα έγιναν μέσα στο θάλαμο που μεταφέρθηκε το παιδί χωρίς σφυγμό αλλά και για τις σκέψεις, την αγωνία και το πείσμα που έδειξε για να σώσει το κοριτσάκι.
Ο μάρτυρας μετέφερε στο δικαστήριο μία εικόνα απόλυτης αγωνίας για το παιδί λέγοντας πως συνέχιζαν απελπισμένοι την προσπάθεια επί 45 λεπτά όταν το παιδί έδωσε ένα σήμα. «Είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ!» είπε χαρακτηριστικά.
«Ήμουν ο αναισθησιολόγος του Καραμανδάνειου. Την ημέρα εκείνη είχα εφημερία, ήμουν εκεί μέχρι το μεσημέρι και μετά στο σπίτι σε ετοιμότητα. Εκεί δέχθηκα κλήση από το νοσοκομείο να έρθω γρήγορα για επείγον περιστατικό.
Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Όρμησα στο θάλαμο: το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή. Οι συνάδελφοι είχαν ξεκινήσει ΚΑΡΠΑ, θωρακικές συμπιέσεις και τεχνητή αναπνοή.
Από όταν πήγα ανέλαβα επικεφαλής, κάναμε αμέσως διασωλήνωση και ζήτησα απινιδωτή. Συνεχίσαμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης και κάνοντας απινιδώσεις. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής.
Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπορείς να καταλάβεις πόσο πολύ δύσκολο είναι για ένα γιατρό να αντιμετωπίσει τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί.
Ρωτούσα τους γιατρούς γιατί νοσηλεύεται το παιδί. Μου είπαν για αναφερόμενους σπασμούς και ότι η οικογένεια έχει χάσει αλλά δύο παιδιά. Εκείνη τη στιγμή έγινε μια έκρηξη στον εγκέφαλο μου.
Πριν από λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσοκομείο η Ίριδα, στα εξωτερικά ιατρεία. Είχε κατέβει μια συνάδελφος καταταραγμένη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο.
Έγινε αυτή η έκρηξη στο κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια. Συμπιέσεις, αδρεναλίνες, αμπούλες, επαναλαμβανόμενα. Έλεγα ‘μη φύγεις, μη φύγεις, δεν θα πεθάνεις, όχι και συ’.
Είχαν περάσει τρία τέταρτα και ήμασταν απελπισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτα. Είμαστε έτοιμοι να την αφήσουμε. Ξαφνικά είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ. Λέμε συνεχίζουμε! Και μετά από λίγο το παιδί απέκτησε ξανά ρυθμό στην καρδιά.
Αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις και η αναπνοή. Ήταν συγκλονιστική στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα και εγώ που είμαι τόσο έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση όταν είδα το παιδί να γυρίζει στη ζωή».
Ο Χασαπόπουλος ρωτήθηκε από την πρόεδρο αν στο βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών υπήρχε κεταμίνη και ο αναισθησιολόγος απάντησε θετικά: «Είναι ένα αναισθησιολογικό φάρμακο.
Χρησιμοποιείται και στα παιδιά και στους ενήλικες. Στα παιδιά, κυρίως, είναι ένα φάρμακο στην αναισθησιολογική φαρέτρα. Επιλέγει ο γιατρός ανάλογα με το περιστατικό».
Πρόεδρος: Τη χρησιμοποιήσατε;
Μάρτυρας: Όχι. Δεν υπήρχε λόγος γιατί το παιδί ήταν νεκρό. Κεταμίνη χρησιμοποιούμε για να καταστείλουμε κάποιον.
Σε ερώτηση της εισαγγελέως ο αναισθησιολόγος τόνισε πως «συνήθως πριν από μια ανακοπή υπάρχουν πρόδρομα σημεία. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιο περιστατικό τόσο αιφνίδιο. Ένα παιδί που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, θα έχει τέτοια ορατά σημάδια. Το παιδί δεν ξέρουμε ακριβώς πώς αντέδρασε. Νομίζω ότι ήταν στο θάλαμο μόνο η μητέρα, μόνο αυτή μπορεί να το περιγράψει».
Ρωτήθηκε επίσης αν η περιγραφή της κατηγορουμένης ότι «η Τζωρτζίνα σηκώθηκε και έπεσε απότομα πίσω» μπορεί να ανήκει στα πρόδρομα σημεία και απάντησε: «Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό.
Η περιγραφή δεν μου φαίνεται ιατρικά εξηγήσιμη. Δεν έχω δει τέτοιο θάνατο. Μου φαίνεται λίγο θεατρικό αυτό».
«Δεν θα απολογηθώ που έκανα ανάνηψη περισσότερο από ό,τι ορίζει το πρωτόκολλο. Έπρεπε να εγκαταλείψω το παιδί; Έχω την συνείδηση μου ήσυχη».
Με τα λόγια αυτά απάντησε ο αναισθησιολόγος του Καραμανδάνειου Ιωάννης Χασαπόπουλος στις αιτιάσεις της υπεράσπισης της Ρούλας Πισπιρίγκου ότι παράτεινε τη διαδικασία αν και γνώριζε για την ανεπανόρθωτη εγκεφαλική βλάβη «για να καλυφθείτε».
Ο Αλέξης Κούγιας υπέβαλε ερωτήσεις στον Χασαπόπουλο για την επί 50 λεπτά διάρκεια της ανάνηψης ζητώντας προηγουμένως από τον μάρτυρα να επιβεβαιώσει πως μετά από δέκα λεπτά ανακοπής ο εγκέφαλος παθαίνει ανεπανόρθωτες βλάβες.
Μάρτυρας: Αν δεν υπάρξει παρέμβαση στα πρώτα λεπτά από την εμφάνιση συμπτωμάτων της ανακοπής, ναι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Για αυτό πρέπει άμεσα να ξεκινάει ΚΑΡΠΑ ακόμα και από κάποιον περαστικό.
Συνήγορος: Άρα η γιατρός στην περίπτωση της Ίριδας που σταμάτησε στα 30 λεπτά έκανε λάθος;
Μάρτυρας: Το πρωτόκολλο λέει όντως 30 λεπτά αλλά δεν είναι δεσμευτικό. Εγώ δεν θα απολογηθώ που έκανα παραπάνω. Έκανα ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό και έχω τη συνείδηση μου ήσυχη.
Συνήγορος: Για να καλυφθείτε τα κάνατε αυτά. Ξέρατε ότι ο εγκέφαλος έχει καταστραφεί.
Μάρτυρας: Κάθε περιστατικό είναι ξεχωριστό. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Και επειδή ήξερα ότι πέρασαν δέκα με είκοσι λεπτά έπρεπε να εγκαταλείψω το παιδί;
Κατά την έναρξη της εξέτασης του αναισθησιολόγου από την υπεράσπιση ο Κούγιας ρώτησε τον αναισθησιολόγο γιατί όταν η Τζωρτζίνα έπαθε ανακοπή έλειπε από το Νοσοκομείο αφού ήταν σε εφημερία.
Μάρτυρας: Είπα και πριν ότι ήμουν σε μικτή εφημερία. Δηλαδή σε ετοιμότητα στο σπίτι μου.
Συνήγορος: Αυτό καθορίζεται με κάποιο έγγραφο;
Μάρτυρας: Από το πρόγραμμα των εφημεριών.
Συνήγορος: Άρα αν το δικαστήριο ζητήσει το έγγραφο θα το αναγράφει;
Μάρτυρας: Ναι.
Απαντώντας σε ερωτήσεις του συνηγόρου της 34χρονης ο γιατρός είπε πως δεν καθυστέρησε καθόλου από τη στιγμή που ειδοποιήθηκε καθώς ήταν ήδη ντυμένος και το σπίτι του απέχει από το Καραμανδάνειο ούτε δύο χιλιόμετρα.
Συνήγορος: Όταν φτάσατε από την ώρα που παρκάρατε μέχρι να φτάσετε στο δωμάτιο πόση ώρα πέρασε;
Μάρτυρας: Σας είπα συνολικά σε πέντε λεπτά ήμουν εκεί.
Συνήγορος: Ο κ. Δασκαλάκης μας είπε εδώ, ότι έφτασε πριν από εσάς στο νοσοκομείο και έκανε τουλάχιστον δέκα λεπτά να φτάσει.
Μάρτυρας: Δεν ξέρω τι έκανε ο κ. Δασκαλάκης και πότε ειδοποιήθηκε.
Συνήγορος: Εδώ μας είπε ότι μπήκαν οι γιατροί, άρχισαν την ΚΑΡΠΑ τον πήρε τηλέφωνο η κατηγορούμενη και μετά από δέκα λεπτά αφού έφτασε, ήρθατε και εσείς. Τι λόγο έχει να πει ψέματα;
Μάρτυρας: Εμένα δεν μου ζήτησαν ποτέ κάποια ευθύνη. Αντίθετα η κατηγορούμενη έχει εκφραστεί θετικά για τη βοήθεια που είχε το παιδί. Είδαν την προσπάθεια. Ο κ. Δασκαλάκης λίγες ημέρες μετά, έκανε μια χειρονομία που μου έκανε εντύπωση. Ανήμερα του Πάσχα, με πήρε τηλέφωνο για να μου ευχηθεί χρόνια πολλά για να με ευχαριστήσει. Αυτό με συγκίνησε και δεν το περίμενα.
