Σία Κοσιώνη: Απαντά πρώτη φορά στο ενδεχόμενο ενός δεύτερου παιδιού

Η Σία Κοσιώνη μίλησε ανοιχτά για την οικογένειά της την σχέση της με τον γιο της και το πώς συνδυάζει οικογένεια και εργασία

Σία Κοσιώνη: Απαντά πρώτη φορά στο ενδεχόμενο ενός δεύτερου παιδιού.

Σε μία ευχάριστη συνέντευξη Η Σία Κοσιώνη μίλησε σε εβδομαδιαίο περιοδικό και απάντησε για την ζωή της την οικογένειά της αλλά και στο ενδεχόμενο ενός δεύτερου παιδιού

«Σαφώς είναι δύσκολο όταν έχεις παιδιά, γι’ αυτό και θα δείτε ότι οι περισσότερες ανταποκρίτριες δεν έχουν. Προσωπικά, ήμουν σαν το θηρίο στο κλουβί, από τη στιγμή που ξέσπασε ο πόλεμος.

Η πρώτη μου φυσική παρόρμηση, και το λέω με ειλικρίνεια, ήταν να πάω, το εξομολογήθηκα και στον Κώστα, αλλά μετά σκέφτεσαι εάν έχεις το δικαίωμα να το κάνεις αυτό στο παιδί σου και στην οικογένειά σου.

Σκέφτεσαι ότι λόγω παρόρμησης και επαγγελματικής διαστροφής, αν σου συμβεί το οτιδήποτε, ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει χωρίς τη μητέρα του. Αυτό με φρέναρε

Είναι παντού, στον Σκάι μού κάνουν πλάκα που είμαι στον διάδρομο και τον ρωτάω με βιντεοκλήση αν έφαγε το φρούτο του. Όταν μιλάω με το παιδί, δεν μπαίνει κανείς στο γραφείο.

Κι όχι μόνο έχει εισχωρήσει για τα καλά, αλλά έχω δημιουργήσει ελεύθερο χρόνο γι’ αυτόν. Δε θα μπορούσα να μεγαλώνω ένα παιδί με πλήρη απουσία μου. Το θέμα είναι να κάνεις ένα παιδί και να του δώσεις ό,τι μπορείς.

Εγώ μπήκα σε αυτήν τη διαδικασία. Τα πρωινά μου, μέχρι να πάει στο σχολείο, του ανήκαν, κι ήταν όλες οι ώρες δημιουργικές. Όπως είναι πλέον τα Σαββατοκύριακά μας.

Οι φίλες μου λένε ότι τον ταλαιπωρώ: θα πάμε στο πάρκο, στο μουσείο, του εξηγώ τι είναι το κάθε φυτό, από τι είναι φτιαγμένο το οτιδήποτε, τι είναι το νερό, πολλές πληροφορίες!

Το μεσημέρι τον παίρνω πάντα εγώ από το σχολείο, βάζουμε διαπασών μουσική στο αυτοκίνητο, τραγουδάμε, τρώμε μαζί, παίζουμε και μετά φεύγω. Τον πιάνει, μάλιστα, και αγωνία, με ρωτάει: “Μαμά, πόση ώρα έχουμε μέχρι να φύγεις για τη δουλειά;”

Δε μου περνάει από το μυαλό, γιατί ποτέ δεν ονειρευόμουν μια οικογένεια με πολλά παιδιά, παρόλο που τελικά την απέκτησα.

Είμαστε μία μεικτή και αληθινή οικογένεια, τα τρία παιδιά του Κώστα είναι παιδιά μου, τα νιώθω σαν παιδιά μου. Όταν είναι όλα μαζί, σαφώς και δεν τα ξεχωρίζω.

Αλλά επειδή με τον Δήμο έχω κάνει πολύ κόπο, του έχω αφοσιωθεί και έχω προσπαθήσει να του δώσω ό,τι περισσότερο έχω μέσα μου, πιστεύω πως δεν έχω τη δύναμη να το κάνω δεύτερη φορά.

Επομένως, εάν έκανα ένα δεύτερο παιδί, πιστεύω πως θα το αδικούσα πάρα πολύ σε σχέση με το πρώτο, λόγω κουράγιου και αντοχής».