9 Οκτωβρίου 2020 14:00
Η Νόνη Ιωαννίδου είναι μία καταξιωμένη ηθοποιός η οποία ξεκίνησε την πορεία της αρχικά ως μοντέλο ενώ στη συνέχεια αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Aρκετά γνωστός τηλεοπτικός της ρόλος ήταν αυτός της Αντιγόνης στη δραματική σειρά «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» την περίοδο 1992-1993, αλλά και ο ρόλος της Αμαλίας Αγγελίδου, που υποδύθηκε στη 14η σεζόν της καθημερινής σειράς του ANT1 «Η Λάμψη».
Η ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένη χθες στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, «Τhe 2Nigth Show» και μίλησε για την καριέρα της, για την απόφασή της να τα παρατήσει όλα και να πάει να ζήσει μαζί με τον σύζυγό της για 12 χρόνια «ασκητικά» σε ένα σπιτάκι στον Παρνασσό, αλλά και για τον θάνατο του συζύγου της, Άκη Τριανταφύλλου.
Αρχικά μίλησε για τον ρόλο της στη θρυλική σειρά «Λάμψη», αποκαλύπτοντας πως στην αρχή είχε αρνηθεί να συμμετέχει στη συγκεκριμένη σειρά.
«Αρχικά είχα αρνηθεί, γιατί ήμουν πολύ κουλτουριάρα. Αρνήθηκα τον ρόλο θρασύτατα. Μετά κατάλαβα πως ό,τι κάνεις με τον καλύτερο εαυτό σου, τότε είσαι μέσα. Άλλαξε η οπτική μου. Έφτασα λοιπόν στο σημείο τους τελευταίους έξι μήνες να είμαι εκεί και να περάσω πολύ ωραία».
Ένα γεγονός όμως που στιγμάτισε τη ζωή της ήταν ο χαμός του συζύγου της, συνθέτη και κιθαρίστα, Άκη Τριανταφύλλου.
«Έχασα τον άντρα μου πριν από τρεισήμισι χρόνια και αισθάνθηκα ότι χάθηκε ο χρόνος μέσα σε μία νύχτα. Εσύ μέσα σου νιώθεις νέος, ορμητικός, γεμάτος δύναμη και πολλά άλλα, αλλά το περίβλημα κάπως μεταβάλλεται και στο θυμίζει λίγο. Μπορεί να έφυγε από τη ζωή αλλά είναι ακόμα μαζί μου, εδώ κοντά μου. Είναι δίπλα μου και μέσα μου. Στον άντρα μου χρωστώ το μεγαλύτερο μέρος αυτού που έφτασα να είμαι, γιατί με αγαπούσε τόσο που δεν ήθελε να με αλλάξει. Ήθελε να με καθοδηγήσει. Ήταν και δάσκαλος μου. Όταν έφυγε, έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου. Χάθηκα. Αλλά επειδή διδάχτηκα τόσα δίπλα του, έμαθα και την απόσπαση. Ότι δεν είσαι πιασμένος πάνω από τον άλλον, είσαι αυθύπαρκτος και πρέπει να στέκεις. Η αγάπη είναι απύθμενη, δεν τελειώνει φεύγοντας το φυσικό σώμα. Κουβαλάω πάντα το βραχιόλι που φορούσε εκείνος, είναι γεμάτο από την ενέργεια του».
«Είναι απίστευτο πως γίνονται τα μεγάλα άλματα στη ζωή. Ήμουν στο Εθνικό θέατρο όταν γνώρισα τον άντρα μου. Μου ανακοίνωσε ότι θέλει να φύγει από την Αθήνα και χωρίς καν να το σκεφτώ, τον ακολούθησα. Φύτευα, έσκαβα εκεί. Ζήσαμε «ασκητικά» σε ένα σπιτάκι στον Παρνασσό για 12 χρόνια. Παραιτήθηκα από το εθνικό θέατρο για λόγους… «μη ανωτέρας βίας.
Ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, ιδιαίτερα προχωρημένος, που δεν χωρούσε σε αυτό τον κόσμο, ίσως και γι’ αυτό έφυγε νωρίς. Όσο ζούσα στον Παρνασσό δε μου έλειπε το θέατρο. Ήταν η ζωή μου τέχνη. Δεν είχαμε καν ρεύμα, ήταν ένα σπιτάκι μαγευτικό σαν αυτό της Χιονάτης»
«Δεν υπήρξα ποτέ καριερίστα πάντα αποζητούσα στη ζωή μου κάτι άλλο. Όταν γνώρισα τον άντρα μου, κάτι κλείδωσε μέσα μου. Αυτά τα 12 χρόνια στον Παρνασσό, ζήσαμε ακραίες καταστάσεις, αλλά ένιωθα ότι “εκεί είμαι”, πετούσα δεν πατούσα. Ο τρόπος που έζησα τα χρόνια που προηγήθηκαν, μου έδωσε δύναμη για το υπόλοιπο της ζωής μου», τόνισε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
