O Σπύρος Χαριτάτος αποκάλυψε ότι λίγο έλειψε να μείνει ανάπηρος έπειτα από ένα σοβαρό περιστατικό.
O δημοσιογράφος Σπύρος Χαριτάτος μίλησε στο περιοδικό «ΟΚ!» και συγκλόνισε με τα όσα είπε.
Κακός μαθητής στο σχολείο αλλά βιβλιοφάγος. Του άρεσε να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία. «Δεν υπήρχε κουλτούρα παιδείας στην οικογένεια, γιατί οι γονείς μου τελείωσαν το Δημοτικό και βγήκαν στην παραγωγή για να επιβιώσουν. Αυτή ήταν και η λογική για τα παιδιά τους, να τελειώσουν το σχολείο, τη βασική εκπαίδευση και να μάθουν μια τέχνη».
Η μητέρα του ήταν νοικοκυρά και μοδίστρα –είχε ανοίξει σχολή κοπτικής-ραπτικής στη δεκαετία του ’70-’80– και ο πατέρας του αυτοκινητιστής, κατόπιν απέκτησε συνεργείο αυτοκινήτων, αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και μετά έμεινε άνεργος για πάρα πολλά χρόνια. Και τα χρέη έτρεχαν.
«Όλοι βάζαμε πλάτη. Έχω ζήσει και την εμπειρία της κατάσχεσης. Είχε τότε μια επιχείρηση η μητέρα μου, είχε πάρει δάνειο που δεν μπόρεσε να το εξυπηρετήσει γιατί της χρωστούσαν και εκείνης άλλοι και είχε έρθει ο δικαστικός επιμελητής με την Αστυνομία. Ήταν μια βιοτεχνία που είχε η μητέρα μου κάτω από το σπίτι μας, όπου είχα έναν χώρο για να ζω κι εγώ. Είχα το δωμάτιό μου, τους δίσκους μου, το πικάπ και το κρεβάτι μου. Έλειπαν οι γονείς μου και ήμουν εγώ και τα αδέλφια μου. Η κατάσχεση προχώρησε παρουσία ανηλίκων και θυμάμαι που αξιολογούσαν και τα δικά μου αντικείμενα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ αυτό που ζω».
Η δημοσιογραφική του διαδρομή είχε διακυμάνσεις και επαναπροσδιορισμούς. Σαν να τραβούσε κάποια στιγμή χειρόφρενο και να άλλαζε κατεύθυνση για αλλού. Όμως για ένα από τα τηλεοπτικά προγράμματα που παρουσίασε, τον «Ανειδίκευτο εργάτη» στον Alpha, εξακολουθεί να είναι περήφανος, ακόμη κι αν τον έφερε ένα βήμα πριν από την αναπηρία.
«Ήταν ένα βιωματικό ντοκιμαντέρ όπου δεν έκανα μόνο το γύρισμα αλλά δούλευα κανονικά κάθε φορά, σε διαφορετικό χώρο. Με δικά μου έξοδα ταξίδευα με έναν εικονολήπτη και η εκπομπή είχε κάνει θραύση. Όμως ο σοβαρός τραυματισμός σε ένα γύρισμα μου στοίχισε την πιθανότητα να μείνω ανάπηρος. Το έπαθα ως εργάτης στη Νάξο, στα τυριά και στις πατάτες. Κουβαλούσα στην αποθήκη το μεγάλο καρότσι με 200 κιλά τυρί.
Κατευθυνόμενος στο ψυγείο, υπήρχε ένα αυλάκι κάτω που είχαν βγάλει τη σχάρα και έφυγε η ρόδα του καροτσιού. Ένιωσα ένα μούδιασμα εκείνη τη στιγμή, το κατάλαβα ότι τραυματίστηκα αλλά όταν γύρισα στην Αθήνα μου είπαν ότι είχε σπάσει δίσκος. Είχε παραλύσει το δεξί μου πόδι και κινδύνευα να μείνω ανάπηρος. Έκανα την επέμβαση με 20% πιθανότητες να περπατήσω ξανά. Ευτυχώς ένας πάρα πολύ καλός νευροχειρουργός το πρόλαβε».
Πηγή: «ΟΚ!»