Σπύρος Μπιμπίλας: «Μου έχει δημιουργηθεί ένα άσχημο ψυχολογικό βάρος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου παίρνω χαπάκια για να κοιμηθώ»

Συνέντευξη στο περιοδικό “Λοιπόν” έδωσε ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο οποίος μίλησε και για τη «βόμβα» που έχει σκάσει στo χώρο του θεάτρου.

Υπήρχαν άνθρωποι που σε λοιδορούσαν και σε επιβουλεύονταν, ενώ τώρα, είναι σα να γνώρισαν έναν άλλο Σπύρο Μπιμπίλα.

Όχι, δεν είμαι άλλος, αυτοί δεν έβλεπαν.

Θεωρείς πως η πυγμή και η δυναμική σου, σε κάποιους, φάνηκε τώρα;

Δεν έχει αλλάξει κάτι, ο ίδιος είμαι.

Με την ιδιότητά σου ως Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, βρέθηκες μέσα στη δύνη του τυφώνα, λόγω των καταγγελιών που αυξάνονται και πληθύνονται μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο.

Βαρέθηκα σε μια δίνη. Μετά από αποχή από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, επειδή πήρα σύνταξη, είχα φύγει από το Σώμα του, κι είχα μείνει στο ΤΑΣΕΗ, για να βοηθάω του πληττόμενους ηθοποιούς.

Μπήκα στις εκλογές με σκεπτικό να ενώσω όλους τους ηθοποιούς, ανεξαρτήτων κομμάτων, να γυρίσουν όλοι πίσω στο Σωματείο και να μπω σ’ έναν αγώνα για τους πληττόμενους ηθοποιούς, που ήταν χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς ωράρια, χωρίς να πληρώνονται οι πρόβες τους, με πάρα πολλή εκμετάλλευση, από παντού.

Ο κορονοϊός, βοήθησε, γι’ αυτό, καθώς όλοι οι ηθοποιοί, βρισκόμενοι σε οικονομική ανέχεια και αναδουλειά, γύρισαν πίσω για να προστατευθούν, κι έτσι το Σωματείο γέμισε από ηθοποιούς που είχαν φύγει τόσα χρόνια.

Καταφέραμε για τις διαδικτυακές παραστάσεις θεάτρου, με πολλούς αγώνες και κινητοποιήσεις, να πληρώνονται με ποσοστό επί των εισπράξεων και να πετύχουμε να παίρνουν επιδόματα. Όταν άρχισαν τα σκάνδαλα, αισθάνθηκα ότι έπεσε απρόβλεπτο βουνό επάνω μας, κι επάνω μου, που θα καταφέρω να το σηκώσω, αλλά είναι τόσο βαρύ, που έχει πειράξει την ψυχική μου διάθεση.

Οι καταγγελλόμενοι είναι άνθρωποι της γενιάς και του περιβάλλοντός μου, όπου με πολλούς από αυτούς δούλευα, ενώ οι καταγγέλλοντες είναι φίλοι μου ή νεότερα παιδιά, τα οποία ανήκουν στη πολύ βασανισμένη γενιά των φτωχών ηθοποιών, που ήταν σε ανασφάλεια όλα αυτά τα χρόνια.

Μου έχει δημιουργηθεί ένα άσχημο ψυχολογικό βάρος, όπου για πρώτη φορά στη ζωή μου παίρνω χαπάκια για να κοιμηθώ, όπως και χαπάκια πίεσης, που δεν είχα ξαναπάρει ποτέ στη ζωή μου, ούτε την περίοδο που χώριζα ή πέρναγα πάρα πολύ άσχημα στα προσωπικά μου. Είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ, γιατί ουδέποτε το ΣΕΗ, το είχε “χτυπήσει” τέτοια “καταιγίδα”.

Ουδέποτε είχε υπάρξει στο παρελθόν ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο στην ελληνική καλλιτεχνική ιστορία.

Μπορεί και παλαιότερα, απ’ ό,τι ακούω από παλαιότερους συναδέλφους μου, ότι ανάλογα φαινόμενα υπήρχαν στον παρελθόν, αλλά και στο πολύ μακρινό παρελθόν.

Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, ότι η δική μου γενιά, είναι η πιο σάπια του ελληνικού θεάτρου, απλά παλαιότερα τα “θάβανε”, δεν ακούγονταν ή δεν είχε ο κόσμος το θάρρος να τα καταγγείλει.

Έγινε αυτή η μεγάλη κοινωνική αλλαγή και μάλιστα έπεσε στον καιρό της απραξίας, της ανεργίας του κορονοϊού, κι ο βασανισμένος αυτός κόσμος, έβγαλε από μέσα του, όλο αυτό το “κακό σπυρί” που τον κατέτρωγε και τα είπε…

Το κίνημα “metoo” που δεν μου αρέσει καθόλου η αγγλική έκδοσή του, να λέω “κι εγώ επίσης” που ξεκίνησε από την Αγγλία και την Αμερική, κατατρώγει όλο τον πλανήτη αυτή τη στιγμή, γιατί αλλάζει η κοινωνία.

Θύτες και θύματα, υπήρξαν φίλοι και συνεργάτες σου. Ο κόσμος ρωτά αν υπάρχουν κι άλλα ονόματα και πολλές καταγγελίες ακόμα, που θα δουν το φως τη δημοσιότητας.

Υπάρχει εχεμύθεια και μυστικότητα στο θέμα αυτό από το Σωματείο, δεν μπορώ ν’ απαντήσω, ούτε για το πόσες καταγγελίες υπάρχουν, για ποιους, κι από ποιους.

Ό,τι βγαίνει από την τηλεόραση, δεν σημαίνει ότι είναι καταγγελίες που είναι και στο Σωματείο. Είναι άλλες στην τηλεόραση, πιθανόν να είναι και στο Σωματείο, άλλες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κι άλλες καταγγελίες παραμένουν μόνο στ’ αφτιά μας, γιατί οι άνθρωποι δεν πάνε να τις καταθέσουν, είτε σε δικηγόρους, είτε στο Σωματείο, δεν είναι τίμιοι, γιατί όταν μου λες μια φοβερή καταγγελία και δεν την καταθέτεις κάπου, για να πάρει μια νόμιμη οδό, είναι σαν να συγκαλύπτεις την αλήθεια, δεν βοηθάς το έργο της δικαιοσύνης, κι απλώς μου μεταφέρεις το βαρύ φορτίο, της ψυχής σου στη δική μου.

Οι φερόμενοι ως θύτες, είναι άνθρωποι που φαίνεται ότι έκαναν κατάχρηση εξουσίας, θεώρησαν τους εαυτούς τους μικρούς θεούς, οπότε, ό,τι κι αν έκαναν, πίστευαν μέσα τους ότι δεν είναι κακό, ενώ ήταν.
Τώρα βλέπουν ότι ενώ η τηλεόραση είναι ένα Μέσο που τους θεοποίησε, αυτή τη στιγμή, είναι το ίδιο Μέσο που τους καταρρακώνει και τους κάνει να πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι. Φαντάζομαι το δράμα τους, ενώ τους έδειχνε κι ένιωθαν χαρά, τώρα θα τρομάζουν με το γυαλί της τηλεόρασης που δείχνει το πρόσωπό τους για άλλο λόγο… Έχει γίνει ήδη, καταστράφηκαν καριέρες.

Πώς νιώθεις για όλα όσα συμβαίνουν;

Αισθάνομαι βαθιά θλίψη, που αυτοί οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία ν’ αφήσουν ένα καλό μήνυμα για την υστεροφημία τους, τελικά θ’ αφήσουν ένα κακό μήνυμα, από τη δική μου γενιά. Θλίβομαι βαθύτατα γι’ αυτούς, γιατί ενόχλησαν συνανθρώπους, συναδέλφους μου και μάλιστα πάρα πολύ άσχημα.

Οι φήμες θέλουν να βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας κι άλλα ονόματα καλλιτεχνών, σκηνοθετών, ηθοποιών…

Αυτή η “καταιγίδα”, συμπαρασύρει πάρα πολλούς ανθρώπους, ενώ πάρα πολλοί, ακόμα και πράγματα που δεν αξίζουν, τα θεωρούν ως κάτι που πρέπει να το καταγγείλουν.

Όταν θα γίνουν οι κώδικες δεοντολογίας, θα υπάρχουν όρια ανθρώπινης συμπεριφοράς και κανόνες για το πώς μπορεί να γίνεται μια οντισιόν, αν μπορείς να πας μόνος σου σ’ ένα θέατρο ή ένα σπίτι.

Πώς θέλεις να είναι η “επόμενη μέρα”

Ελπίζω ότι όλο αυτό το κακό, θα φέρει μια άνοιξη. Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ο κόσμος πιάνει πάτο και μετά έρχεται μια καινούργια πρόοδος. Τώρα ζούμε την περίοδο του πάτου, είμαι σίγουρος ότι θα προλάβω να ζήσω την περίοδο της άνοιξης.

Πώς βάζεις τις δικλείδες ασφαλείας, έτσι ώστε να μπορείς να αποστασιοποιείσαι, για να είσαι ψύχραιμος και αμερόληπτος;

Είναι πολύ δύσκολο κι επώδυνο ταυτόχρονα. Αισθάνομαι μοναξιά, κι από την άλλη μεριά, επειδή τα νέα παιδιά του σωματείου είναι οργανωμένα κι έχουν οίστρο, να διορθωθεί η κατάσταση, μπορεί να νιώθουν εμετό για τη γενιά μου.

Πρέπει να ζητάμε συγγνώμη γι’ αυτά που αφήνουμε στη νέα γενιά, διότι κάνει εμετό με τη δικιά μου γενιά. Είναι φτωχή γενιά, δεν βγάζει λεφτά, εμείς τουλάχιστον βγάζαμε λεφτά. Θέλω να τελειώσει η περίοδος που είμαι πρόεδρος και να φύγω να πάω διακοπές.