«Στράτος Διονυσίου – Βάρδος Λαϊκός και Σαλονικιός»: μια αποκαλυπτική βιογραφία

Κυκλοφόρησε η βιογραφία του θρύλου Στράτου Διονυσίου με την υπογραφή του Κώστα Μπαλαχούτη. 31 χρόνια μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησε βιβλίο με τη ζωή του σπουδαίου τραγουδιστή από τις εκδόσεις Μένανδρος.

Ο Στράτος Διονυσίου είναι ένα όνομα μυθικό στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Τι κι αν λείπει από κοντά μας εδώ και τρεις πλέον δεκαετίες; Τα τραγούδια του εξακολουθούν να μας αφορούν και να αγγίζουν και τις νεότερες ηλικίες.

Η βιογραφία δεν είναι αγιογραφία, όπως αναφέρει το protothema. O Στράτος και σέρτικα τσιγάρα έκανε, και στον ιππόδρομο και τα άλογα είχε αδυναμία, μια και ήταν και σταβλάρχης και λάτρης του ωραίου φύλου υπήρξε.

Αυτά αναφέρονται ξεκάθαρα. Όμως την ίδια ώρα υπογραμμίζεται με δηλώσεις του ίδιου του ερμηνευτή.

Aλλά και ντοκουμέντα, πως η υπόθεση που τον οδήγησε στην φυλακή ήταν στημένη.

Ο ίδιος ποτέ δεν εμπορεύτηκε ουσίες και πως για εκείνον η ενωμένη οικογένεια ήταν αξία αδιαπραγμάτευτη.

Το βιβλίο έχει κινηματογραφική πλοκή, ξεκινώντας απ’ ζόρικα παιδικά χρόνια του μικρού Στράτου στη Νιγρίτα. Tην τραγική περίοδο της κατοχής καθώς και τiς δυσκολίες και το «κυνηγητό που αντιμετώπισε ο αριστερός πατέρας του. Αλλά και οι επιπτώσεις που είχε στην οικογένειά του. Στη Θεσσαλονίκη που θα μετακομίσουν, η ορφάνια απ’ τον πατέρα θα ρίξει τον πιτσιρίκο στη βιοπάλη.

Ακόμα και η είσοδός του στο τραγούδι θα έχει δραματικό χαρακτήρα. Το πρώτο διάστημα ήταν πολύ δύσκολο. Και κατά τον ερχομό του στην Αθήνα. Στην αρχή μόνος του και μετά με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους, θα μένουν σε φτωχογειτονιές.

Θα περάσει κάμποσος καιρός, μέχρι το 1967 ο Στράτος να βρει την περπατησιά του με τραγούδια του Άκη Πάνου.

Για να μπει το κερασάκι στην τούρτα με το «Βρέχει φωτιά στην Στράτα μου» των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Το οποίο χόρευε ο Νίκος Κούρκουλος στην περίφημη σκηνή της ταινίας «Ορατότης μηδέν» το 1970.

Και μετά έρχεται η πικρή περίοδος της φυλακής. Τα παιδιά και η σύντροφός τους δηλώνουν πως ο αρχηγός της οικογένειάς τους, άσπρισε κυριολεκτικά μέσα σε μια μέρα. Στις Αγροτικές Φυλακές Τίρυνθας όπου ο Στράτος πέρασε ενάμιση χρόνο, θα ηχογραφήσει μέσα στο κελί έναν καινούριο ολόκληρο δίσκο με συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα! Μοναδικό γεγονός στην ελληνική και ίσως και την παγκόσμια δισκογραφία.

Θα περάσουν νέες γκρίζες μέρες και ο Διονυσίου δισκογραφικά θα πάρει τη ρεβάνς στη νέα του εταιρεία Minos με τον πρώτο του μάλιστα δίσκο εκεί.

Στις 11 Μαΐου 1990, το ξημέρωμα, ο σπουδαίος καλλιτέχνης άφηνε την τελευταία του πνοή. Λίγες ώρες νωρίτερα ο Διονυσίου γλένταγε τους θαυμαστές του στο κέντρο του, το «Στράτος» στην οδό Φιλελλήνων. Δεν έδινε σημασία στους πόνους που ένιωθε και που γίνονταν ολοένα πιο έντονοι τον τελευταίο καιρό, ούτε στις παραινέσεις των φίλων του, τα ξημερώματα, να πάει στο νοσοκομείο.

Το ανεύρυσμα… τον είχε προειδοποιήσει αλλά ο «Σαλονικιός» δεν έπαιρνε εύκολα χαμπάρι. Μιάμιση μέρα πριν, είχε ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του τελευταίου όπως κατέληξε δίσκου του, «Ποιος άλλος», με δημιουργίες του Τάκη Μουσαφίρη. Είναι ο δίσκος με το «Ένα λεπτό περιπτερά», όπου «Ένας αητός χωρίς φτερά απόψε λέει αντίο».