2 Μαρτίου 2022 09:02
«Παρακολουθώ μουδιασμένη και συντετριμμένη τα γεγονότα και μου είναι πολύ δύσκολο, γιατί είναι οδυνηρό να μιλάς για πόλεμο τον 21ο αιώνα και πόσο μάλλον για ένα πόλεμο μεταξύ δύο χωρών που έχουν κοινή ιστορία και θρησκείες, κοινές παραδόσεις, κοινή γλώσσα. Μιλάμε για δύο λαούς που είναι αδέρφια. Σε όλους τους Ρώσους υπάρχει ουκρανικό αίμα, πολλοί Ρώσοι λένε “ευτυχώς που δεν ζουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μου να δουν αυτές τις εικόνες”. Έχω σπουδάσει μαζί με Ουκρανούς, έχουμε μοιραστεί νερό, φαγητό, πνευματική τροφή. Όταν σκέφτομαι πως μία μάνα, μία Λουντμίλα, στέλνει το παιδί της στον πόλεμο, μία άλλη Λουντμίλα τρέχει να σώσει το παιδί της. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν εμφύλιο».
«Έχουμε προσφυγικές ροές από την ανατολική Ουκρανία στη Ρωσία και τη δυτική Ουκρανία σε άλλες χώρες. Θεωρώ είναι παράνοια και πρέπει να σταματήσει. Στηρίζουμε την ειρήνη και μόνο αυτό. Πιστεύω μπορεί να είναι το πόρισμα ενός λογικού ατόμου. Είμαι πεπεισμένη ότι ο μόνος δρόμος είναι της διπλωματίας».
«Δεν είναι μόνο η Ρωσία του Πούτιν. Είναι η Ρωσία του Ντοστογιέφσκι, του Τσέχοφ, του Γκόγκολ… Είναι η Ρωσία του παππού μου, που σκοτώθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε καταλαβαίνετε πω αισθάνονται και οι δύο πλευρές»
