Κώστας Χαρδαβέλλας: Ο Ρεπόρτερ έφυγε
Όταν η τηλεόραση είχε ακόμη έντονες δόσεις ρομαντισμού, την δεκαετία του ’80, θυμάμαι ως παιδί να βλέπω έναν κύριο στην οθόνη που αν και ένιωθα πως με κάποιο τρόπο κοιτούσε […]
Ο Σάκης Τανιμανίδης μίλησε για το τηλεοπτικό του μέλλον, το ενδεχόμενο να παρουσιάσει εκπομπή με τη σύζυγό του, Χριστίνα Μπόμπα αλλά και την απόκτηση τρίτου παιδιού.
Ο παρουσιαστής ανέφερε στην κάμερα της εκπομπής, «Mega Καλημέρα»: «Έχουν γίνει συζητήσεις για του χρόνου, αλλά επειδή ακόμα τρέχει το Dragons’ Den να μην το γκαντεμιάσω που λένε! Εμένα μου αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε».
«Με τη σύζυγο να κάνουμε κάνα παιδάκι ακόμα, αντί για εκπομπή»
«Με τη σύζυγο (Χριστίνα Μπόμπα) να κάνουμε κάνα παιδάκι ακόμα, αντί για εκπομπή. Να βάλουμε μπρος! Είναι και ευχάριστη διαδικασία! Έχει ακουστεί πολλές φορές το όνομά μας και το σενάριο να κάνουμε μαζί εκπομπή, αλλά δεν έχουμε κάτι στο μυαλό μας, ούτε στα σκαριά. Είναι λίγο μακριά γιατί δεν το έχουμε αποφασίσει».
Μάλιστα, ο παρουσιαστής απάντησε και για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η κίνηση της Χριστίνας Μπόμπα να βάλει τις κόρες τους στον ιμάντα με τις βαλίτσες στο αεροδρόμιο: «Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθος, σημασία έχει να το αναγνωρίζεις και να το διορθώνεις».
Η Χριστίνα Μπόμπα βρέθηκε στην εκδήλωση της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και μίλησε για τις προσπάθειες που έκανε για να μείνει έγκυος.
Προσπαθούσαν με τον Σάκη Τανιμανίδη 3 με 4 χρόνια να γίνουν γονείς, όταν τελικά κατέληξαν στις εξωσωματικές.
«Είμαι εδώ για να μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία. Πώς βίωσα εγώ όλη αυτήν την προσπάθεια να γίνω μητέρα και πώς βιώσαμε μαζί την προσπάθεια να γίνουμε γονείς».
«Ο δρόμος δεν ήταν πολύ εύκολος για μας και βρίσκομαι εδώ για να μοιραστώ αυτήν την ιστορία. Γιατί θεωρώ πολύ σημαντικό όσοι έχουμε ένα δημόσιο βήμα να μιλάμε για αυτά τα θέματα ανοιχτά, χωρίς ταμπού και δημοσίως να λέμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Όταν ως έγκυος αποφάσισα να πω ότι τα κοριτσάκια μου ήρθαν μέσα από εξωσωματική γονιμοποίηση έλαβα χιλιάδες μηνύματα, κυριολεκτικά χιλιάδες. Από μανούλες, από ζευγάρια, από άντρες που μου έλεγαν ότι περνάμε ακριβώς τα ίδια. Και κατάλαβα τότε, ότι όλοι έχουμε τις ίδιες σκέψεις, τις ίδιες φοβίες, τις ίδιες ανησυχίες».
«Προσπαθούσαμε περίπου 3-4 χρόνια για να μείνω έγκυος. Στην αρχή, ένα αρνητικό αποτέλεσμα ή η περίοδος μάς έφερνε μια απλή, μικρή απογοήτευση. Στο τέλος, σε εμένα προσωπικά, έφερνε απελπισία. Θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει, εγώ δεν θα καταφέρω ποτέ να γίνω μαμά, και θυμάμαι έντονα τις φοβίες που είχα, μέχρι και μοιρολατρικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Ότι ίσως δεν το θέλει ο Θεός να γίνω μαμά, γιατί όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο ψυχολογικά, πολλές φορές χάνουμε τη λογική μας και τη σκέψη μας και το μυαλό μας παίρνει περίεργους δρόμους».
«Ευτυχώς είχα και έχω έναν πολύ ψύχραιμο και υποστηρικτικό σύντροφο που περνούσε κι αυτός μέσα από όλη αυτήν τη διαδικασία, αλλά στάθηκε πιο τετράγωνη η λογική του, για να μου πει, ‘’Χριστίνα μην αγχώνεσαι, η επιστήμη είναι εκεί και είναι πολύ μικρό το ποσοστό των γυναικών που δεν καταφέρνει να κάνει παιδί, των ζευγαριών που δεν καταφέρνουν να κάνουν παιδί και να μην έχεις κανένα άγχος, γιατί αξίζεις και θα είσαι η καλύτερη μανούλα’’. Και μετά, αφού πήραμε αυτήν την απόφαση, είχα το άγχος των ορμονών, των ενέσεων, το τι θα φέρει στο σώμα μου αυτό».
«Εγώ τότε είχα ως σύμβουλο ένα εργαλείο που σε τρομάζει, το Google. Και τελικά ο γυναικολόγος μου και ο γιατρός υπογονιμότητας που επισκεφθήκαμε με καθησύχασε και μου είπε όλα αυτά που είπε σήμερα ο κ. Βραχνής. Κι έτσι πήραμε την απόφαση μετά από 4 χρόνια άκαρπων προσπαθειών να βοηθηθούμε. Και επειδή στο ασανσέρ πέτυχα κάποιες εμβρυολόγους θέλω να πω και σε εσάς που σε αυτήν την αίθουσα εργάζεστε σε αυτόν τον τομέα, ευχαριστώ…
Όλοι όσοι δουλεύουν σε αυτόν τον τομέα ξέρουν το έργο που κάνουν, ξέρουν την αγωνία των γονιών και ξέρουν ότι είναι εκεί για να μας κρατήσουν το χέρι και να μας βοηθήσουν να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα και να φέρουμε τα παιδιά μας στον κόσμο. Άρα, μετά από την απόφασή μας, περάσαμε από όλη αυτήν τη διαδικασία – πιο εύκολα ή πιο δύσκολα από άλλους ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα- και τώρα έχουμε δύο κοριτσάκια 1,5 χρόνων και είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ.
Και κοιτώντας πίσω, αυτό που θα έλεγα στον εαυτό μου, θα ήταν να μην αγχώνομαι, ότι η επιστήμη είναι εδώ και υπάρχουν λύσεις για όλα και ότι όταν τελικά έρχεται το αποτέλεσμα και έχεις τα παιδάκια σου στην αγκαλιά σου, και ζεις αυτό το όνειρο που λέγεται μητρότητα, ξεχνάς όλα όσα έχεις τραβήξει, όλα τα άγχη, όλες τις φοβίες, όλες τις αποτυχίες, και λες ευχαριστώ Θεέ μου που μου έδωσες δύναμη και το προσπάθησα μέχρι τέλους».
