Για την Παιανία και θεωρώ, γενικότερα για τα Μεσόγεια, ο εφοπλιστής Θανάσης Μαρτίνος είναι κάτι σαν λοκάλ ευεργέτης. Το πόσα καλά έχει κάνει για εκκλησίες, σχολεία -σαφώς, όχι μόνο- προκειμένου να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των περιοχών, για να καταστεί πιο ανθρώπινο και πολιτισμένο, απλώς δεν μετριέται έτσι, με μια συνοπτική “ματιά”.
Διότι δεν εστιάζω σε περιστασιακές δωρεές και φιλανθρωπίες, αλλά σε έργα δεκαετιών. Και το πιο σημαντικό όλων: Δεν θέλει, σε καμία περίπτωση, να αναφέρεται πουθενά το όνομά του. Είναι εξαιρετικά χαμηλών τόνων – σε αντίθεση με άλλους και ονόματα δεν χρειάζονται στην προκειμένη γιατί είναι εκτός θέματος!
Φαίνεται, όμως, πως δεν περιορίζεται ο ίδιος και η οικογένειά του -συμμετέχουν όλοι ενεργά σε πράξης αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας- μόνο στα Μεσόγεια Αττικής. Αυτή τη φορά έσωσε άστεγο στο Παλαιό Φάληρο. Από βέβαιο θάνατο.
Δεν θα μακρηγορήσω. Διαβάστε ό,τι συνέβη, όπως παρουσιάζεται σε επιστολή σε σελίδα στο FB και είμαι σίγουρη πως θα καταλήξετε στο αυτονόητο: Το όσο υπάρχουν άνθρωποι υφίσταται. Ακόμα. Ευ-τυ-χώς.
Ντονατέλλα Αδάμου
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1479159248885191&set=gm.902172986797172&type=3&theater&ifg=1
