Θοδωρής Αντωνιάδης: «Ο κόσμος «διψάει» για μυθοπλασία και γι’ αυτό βλέπουμε μια δυναμική επιστροφή στο είδος»

Με έναν ρόλο πολύ πρωτότυπο σε χαρακτήρα στην νέα σειρά του Open, Σε αγαπάω μεν αλλά, ο Θοδωρής Αντωνιάδης μίλησε για την υπόθεση και για το καστ που είναι γεμάτο ταλαντούχους ηθοποιούς.

Θοδωρής Αντωνιάδης: «Ο κόσμος «διψάει» για μυθοπλασία και γι’ αυτό βλέπουμε μια δυναμική επιστροφή στο είδος».

-«Σ’ αγαπάω μεν… αλλά», η νέα σειρά στην οποία παίζετε. Πείτε μας λίγα λόγια για την πλοκή. Ποιον ρόλο υποδύεστε;

Πρόκειται για μια οικογενειακή κωμωδία, που χαρακτηρίζεται από φρεσκάδα, «τρέλα», τρυφερότητα και κωμικές καταστάσεις απολύτως διαχρονικές. «Ειπωμένες» σεναριακά, σκηνοθετικά από τη Μαρία Λάφη και υποκριτικά με μια σύγχρονη ματιά. Όσο για τον ρόλο μου, υποδύομαι τον Σοφοκλή. Τον άστεγο της γειτονιάς, που εισβάλλει στη ζωή των ηρώων και τους κάνει «άνω κάτω». Πάντα, όμως, με τρυφερό και αστείο τρόπο και σίγουρα με θετικό πρόσημο.

-Πως νιώθετε που θα συμμετέχετε σε μια νέα δουλειά με επιτυχημένο cast;

Και σε σχέση με το cast των υπέροχων και άξιων συναδέλφων, αλλά και σε σχέση με όλη την παραγωγή, τους συντελεστές και τους συνεργάτες, νιώθω τυχερός. Αυτό δεν είναι τυπικό, μιας και το να βρίσκεσαι καταρχάς σε μια δουλειά πια, δεν είναι δεδομένο. Πόσο μάλλον σε μια δουλειά που χαρακτηρίζεται από εμπνευσμένες συναντήσεις σε όλους τους τομείς.

-Βλέπουμε τα κανάλια να επενδύουν στις μυθοπλασίες. Πιστεύετε ότι ξεκινάει μια νέα εποχή στον χώρο της τηλεόρασης;

Ναι, έχω αυτή την αίσθηση. Ο κόσμος «διψάει» για μυθοπλασία και γι’ αυτό βλέπουμε μια δυναμική επιστροφή στο είδος. Γεγονός ιδιαίτερα ενθαρρυντικό και σε καλλιτεχνική βάση, αλλά και για τους επαγγελματίες όλων των ειδικοτήτων που δουλεύουν στον χώρο των ελληνικών τηλεοπτικών σειρών.

-Τα θέατρα, λόγω της πανδημίας, δέχτηκαν μεγάλο πλήγμα. Πώς το βιώσατε εσείς όλο αυτό;

Όπως οι περισσότεροι συνάδελφοι, με δυσκολία. Το ίδιο, βέβαια, παρατηρήθηκε και σε άλλους επαγγελματικούς χώρους. Προσπαθούσα να αξιολογήσω την κατάσταση σε σχέση με όλο αυτό που έχει συμβεί, διατηρώντας ταυτόχρονα την ψυχραιμία μου, βρίσκοντας δραστηριότητες να απασχολώ το μυαλό μου, συνομιλώντας με τους δικούς μου ανθρώπους πιο συχνά και στοχεύοντας, λόγω άπλετου χρόνου, σε έναν πιο ουσιαστικό διάλογο με τον εαυτό μου.

-Ο χώρος σας, όμως, επηρεάστηκε και από τις σοβαρές καταγγελίες που έγιναν εις βάρος συναδέλφων σας. Ποια είναι η γνώμη σας για όλο αυτό;

Κάποιοι συνάδελφοι βρήκαν το κουράγιο, το σθένος, και την ψυχική αντοχή να βγουν να μιλήσουν ανοιχτά για όλες αυτές τις αθλιότητες που έχουν υποστεί και που συμβαίνουν στον χώρο. Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο θέατρο. Δυστυχώς, παρατηρείται και σε άλλους επαγγελματικούς -και όχι μόνο- τομείς της κοινωνίας. Ελπίζω πως αυτή η κίνηση, θα αποτελέσει την αρχή του τέλους γι’ αυτού του είδους τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Είτε πρόκειται για ποινικά κολάσιμες, είτε πρόκειται για άθλια κακότροπες ενέργειες, όπως καταπάτηση δικαιωμάτων, προσβολή της προσωπικότητας του άλλου, κατάχρηση εξουσίας κτλ.

-Εσείς έχετε υποστεί τέτοιες συμπεριφορές;

Προσωπικά, δεν έχω υποστεί ακραίες συμπεριφορές και ενέργειες εις βάρος μου. Βέβαια στα 20 χρόνια που είμαι στον χώρο, έχω εισπράξει μεμονωμένα κάποιες πολύ αντιπαθητικές και στενάχωρες συμπεριφορές, που αφορούν στον τρόπο, το ύφος ,το “στυλ” κάποιων ανθρώπων, τις οποίες όμως κατάφερα -όχι πάντα εύκολα- να τις διαχειριστώ εκείνη τη στιγμή.