Το μυστικό του Ανδρέα Παπανδρέου για την υγεία του και τα ψευδώνυμα στις εισαγωγές των νοσοκομείων

Η υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία αλλά και τη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Η επιδείνωση της, για πολλους, χώρισε στα δύο την ιστορία του κινήματος. Ο ισχυρός άντρας της πολιτικής ήθελε να γνωρίζουν όσο το δυνατόν λιγότεροι για την ασθένεια του και κανείς εκπρόσωπος του Τύπου.  Για να πειστεί ότι ήταν επιβεβλημένο να υποβληθεί σε ενδελεχή καρδιολογικό έλεγχο, χρειάστηκε να περάσει ένα διάστημα κατά το οποίο είχε σχεδόν κάθε εβδομάδα λιποθυμικό επεισόδιο.

Ήταν μια κλασική περίπτωση ανθρώπου που δεν θέλει να έρθει αντιμέτωπος με το πρόβλημα του. Την περίπτωση του Ανδρέα ωστόσο επιδείνωνε, στο επίπεδο άρνησης της πραγματικότητάς, η ιδιότητά του. Δεν ήταν ποτέ στις επιλογές του να δώσει την εικόνα ενός πολιτικού που χρειάζεται ιατρική βοήθεια. Το στερεότυπο του ηγέτη που πρέπει να δείχνει κραταιός και όχι αδύναμος και να μην δώσει λαβή για χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στους αντιπάλους του, λίγο έλειψε να του στοιχίζει τη ζωή πριν κλείσει τα 70 χρόνια. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο πιο εγκαταλειμμένος ασθενής της. Κυριολεκτικά, όπως τεκμαίρεται από τον ισχυρισμό του προσωπικού γιατρού και φίλου του, Δημήτρη Κρεμαστινού, στο βιβλίο – αφιέρωμα των Νέων με τίτλο «100 χρόνια από τη γέννησή του – αναζητώντας τον Ανδρέα».

Αυτή ήταν η κατάσταση του Ανδρέα όταν τον Ιούνιο του 1988 πήρε – κατόπιν πιέσεων και του στενού περιβάλλοντός του – την απόφαση να μεταβεί στη Γερμανία για πλήρες καρδιολογικό τσεκ στο διάσημο ιατρικό κέντρο του Βισμπάντεν. Προκειμένου να μην μεταδοθεί στο γερμανικό Τύπο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρισκόταν εκεί, το ραντεβού δεν κλείστηκε στο όνομα του. Στο φάκελό του αναφερόταν το όνομα ενός φανταστικού (;) Ιταλού, ονόματι Μάρτιν Λασκαρέζι!

Η χρησιμοποίηση «ψευδώνυμου» στα νοσοκομεία ήταν μια προσφιλής τακτική του Ανδρέα. Λίγους μήνες αργότερα εισήχθη στο «Σεντ Τόμας» του Λονδίνου με το όνομα «Κρεμαστινός», ενώ για τα ιατρικά αρχεία του Χέρφιλντ αυτός που χειρούργησε ο Μαγκντί Γιακούμπ στις 30 Σεπτεμβρίου 1988 ήταν κάποιος Α. Άντερσον!

Σύμφωνα με τον Κρεμαστινό, ο πρωθυπουργός ήταν όντως βαριά ασθενής – η «παραμελημένη αντιμετώπιση της στένωσης της αορτής είχε οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια σχεδόν τελικού σταδίου» – ωστόσο δεν ήταν μελλοθάνατος. Ο τρόπος παράτασης της ζωής του απαιτούσε επέμβαση, η οποία και έγινε στο Χέρφιλντ, με «αντικατάσταση της βαλβίδας της αορτής με ανθρώπινη βαλβίδα και παράλληλα bypass». Τα οχτώ επιπλέον χρόνια ζωής του Παπανδρέου μετά την εγχείρηση θα ήταν, κατά δήλωση του Δημήτρη Κρεμαστινού περισσότερα, αν είχε ακούσει τη συμβουλή του και εγκατέλειπε την πολιτική.  Αυτός ήταν όμως ο Ανδρέας. Το «έναντι οποιουδήποτε τιμήματος» ήταν ο τρόπος ζωής του. Από την ανοιχτή σύγκρουση με τον πατέρα του, έως το «Βυθίσατε το Χώρα» και από την παρ’ ολίγο εκτέλεση του από τη Χούντα έως την ανάδειξη της Δήμητρας Λιάνη σε «πρώτη κυρία» της χώρας.

Με πληροφορίες από «Το μυθιστόρημα του ΠΑΣΟΚ» (Γιώργου Λακόπουλου)