Τομ Χανκς: Τι είναι αυτό που τον κάνει να γκρινιάζει όπως ο «Όττο»

Η νέα ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί o Τομ Χανκς «Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Όττο», βασισμένη στο best seller «Ένας άντρας που τον λένε Ούβε»(2012) του Σουηδού συγγραφέα Φρέντρικ Μπάκμαν, είναι μια συγκινητική ιστορία για τη μοναξιά αλλά και τις δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ο κεντρικός ήρωας, ο γκρινιάρης Όττο Άντερσον, που υποδύεται ο Τομ Χανκς, δεν βρίσκει κανένα νόημα στη ζωή μετά τον θάνατο της γυναίκας του και είναι έτοιμος να βάλει ένα τέλος.

Τι σε έκανε να αγοράσεις τα δικαιώματα, να αναλάβεις την παραγωγή και να πρωταγωνιστήσεις σε αυτή την ταινία;

Είμαι ανταγωνιστικός σε ό,τι έχει να κάνει με τη δουλειά. Θεώρησα ότι θα ήταν μεγάλη μου χαρά και αφορμή επαγγελματικής περηφάνιας να προσαρμόσω αυτή την ιστορία βάζοντας τη δική μου σφραγίδα. Παρόλο που πρόκειται για σουηδικό βιβλίο, πιστεύω ότι μπορεί να αφορά το αμερικανικό κοινό. Αμέσως αναγνώρισα αυτή την ιστορία που περιγράφει την ανθρώπινη φύση με έναν παγκόσμιο τρόπο και αυτό τον ήρωα, που είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και συγκινητικούς χαρακτήρες που είχα την ευκαιρία να υποδυθώ.

Στην καριέρα σου έχεις επιλέξει να ερμηνεύσεις πολλούς ιδιαίτερους και συναρπαστικούς χαρακτήρες. Υπάρχει κάτι στον Όττο που σε έκανε να πιστεύεις ότι ήταν ο σωστός ρόλος για σένα;

Είναι σχετικά εύκολο να πεις «ναι» γιατί ξέρω τι έχει να αντιμετωπίσει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα να κατανοήσω τα κίνητρα του ρόλου που υποδύομαι γιατί διαφορετικά δεν θα δεχόμουν από την αρχή. Θα ήταν σαν να έλεγα: «Δεν το καταλαβαίνω, δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική, δεν με πείθει, υπάρχει κάτι πονηρό εκεί». Όμως σε αυτή την ταινία δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που να μην κατάλαβα γιατί κάνει κάτι ή γιατί αλλάζει στάση ο ήρωας. Ήξερα γιατί ήταν νευριασμένος και γιατί θύμωνε.

Λένε ότι είσαι ο πιο καλός άνθρωπος στον κόσμο.

Έλα, σταμάτα.

Όμως σίγουρα θα υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνουν οι άλλοι και να ενεργοποιήσουν την γκρινιάρικη πλευρά του εαυτού σου, όπως συμβαίνει με τον Όττο;

Ας πούμε, εκείνοι που δεν ανάβουν φλας στο μπροστινό αυτοκίνητο. Ξαφνικά μειώνουν ταχύτητα για λόγους που δεν αντιλαμβάνεσαι και μετά απλά σταματάνε. Αν είχαν ανάψει το δεξί φλας για να δείξουν ότι ψάχνουν να παρκάρουν, όλα θα ήταν μια χαρά. Όταν όμως δεν το κάνουν, τελικά όλα γίνονται πιο δύσκολα. Οπότε, ναι, έχω αυτή τη λογική.

Αγαπάς ακόμη περισσότερο τη δουλειά σου όταν υποδύεσαι σημαντικά υπαρκτά πρόσωπα, όπως ο Σάλι («Sully»), ο Τζιμ Λόβελ («Απόλλων 13»), ή ρόλους που εμπνέουν εξίσου;

Είμαι πολύ τυχερός γιατί αισθάνομαι ότι κάθε ταινία είναι και μια καινούρια περιπέτεια και εμπειρία. Είναι εξαιρετικό να μπορείς να συνεχίζεις να κάνεις κάτι που αγαπάς και να βιώνεις μια δημιουργική ικανοποίηση. Δεν το βαριέσαι ποτέ αυτό. Για μένα το αληθινό μέτρο της επιτυχίας είναι η καλλιτεχνική διάρκεια. Δεν μου αρέσει να κοιτάω παλιότερες δουλειές μου γιατί δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να αλλάξω. Το μόνο πράγμα που έχει πραγματικά σημασία είναι το είδος της δουλειάς που κάνεις τώρα και στο μέλλον. Απλά προσπαθώ να μείνω στο ίδιο μονοπάτι που με έχει οδηγήσει μέχρι τώρα και εύχομαι να συνεχίσει να είναι ωφέλιμο για μένα.

Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που αναζητάς σε κάθε ταινία ή ρόλο που παίζεις;

Λειτουργώ ενστικτωδώς. Ξεκινώντας να διαβάζω το σενάριο, αν μέχρι τη 15η σελίδα σκεφτώ «αυτός ο ρόλος είναι για μένα, δεν νομίζω ότι θα τον κάνει κάποιος άλλος καλύτερα», τότε προχωράω. Ίσως είναι θέμα εγωκεντρισμού και ανταγωνισμού αλλά θεωρώ ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι κάπως έτσι. Κάποιες φορές είναι εύκολο να δεχτείς έναν ρόλο γιατί σου προσφέρουν πολλά χρήματα ή έχεις την ευκαιρία να συνεργαστείς με έναν σκηνοθέτη που σέβεσαι πολύ ή να παίξεις με μια όμορφη, ταλαντούχα ηθοποιό. Το να πεις «όχι» είναι πολύ πιο δύσκολο.

Με τη σύζυγό σου Ρίτα Γουίλσον έχετε μεγαλώσει δύο παιδιά. Ήταν δύσκολο να ισορροπήσεις την επαγγελματική με την οικογενειακή σου ζωή;

Δεν είμαστε το είδος της οικογένειας που έχουμε αφίσες των ταινιών μας στους τοίχους του σπιτιού. Η αλήθεια είναι ότι η σύζυγός μου ήξερε ότι παντρευόταν έναν ηθοποιό και όχι έναν οδοντίατρο. Και τα παιδιά μου έμαθαν από μικρά ότι ο μπαμπάς τους είχε μια αστεία δουλειά.

Είναι περιοριστικό να σε θεωρούν πάντα το καλό παιδί ή ήρωα, όπως στους ρόλους σου;

Κάθε χαρακτήρας είναι διαφορετικός. Γνωρίζω ότι το κοινό πάντα θα με έχει στο μυαλό του ως το «καλό παιδί». Δεν νομίζω ότι μπορώ να εξαλείψω αυτή την εικόνα. Από την άλλη, δεν είναι και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι για σένα, παρόλο που σε διαβεβαιώνω ότι δεν είμαι πάντα αξιαγάπητος και γοητευτικός.

Ακόμα και έτσι, φαίνεται ότι διαθέτεις ένα προσωπικό χαρακτηριστικό αξιοπρέπειας που το μεταφέρεις στους ρόλους σου.

Πάντα είχα την αίσθηση ότι πρέπει να σέβεσαι τους ανθρώπους και να αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να έχουν περάσει δύσκολα, ίσως και πιο δύσκολα από σένα. Αυτό σε απομακρύνει από το να γίνεις αλαζόνας, όποια επιτυχία κι αν έχεις στη ζωή σου. Συνεχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πόσο τυχερός έχεις υπάρξει και ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να παλεύουν. Παραμένω επιφυλακτικά αισιόδοξος για τη ζωή.

Πηγή: «ΟΚ!»