7 Μαΐου 2022 09:15
Ο χώρος που έφτιαξε ο Τζίμης Μαματσής στην Πλάκα γνώριμος σε όλους από το μακρινό πια 1977, ίδιος. Αφού ποτέ δεν άλλαξε στέγη. Εκεί στην Ανδριανού ήταν το ραντεβού των πιο τολμηρών της δεκαετίας του ’70 και του ’80. Τότε που τα τατουάζ ήταν η ταυτότητα του περιθωρίου, για να καταλήξουν στις μέρες μας να είναι must για όλες τις ηλικίες.
Ο Δημήτρης Μαματσής γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1933 και από μικρός έφυγε για τα καράβια. Πήγε στην Αμερική, έζησε στο Τορόντο, στον Καναδά. Κάτω από το σπίτι του υπήρχε ένα στούντιο για τατουάζ και εκεί ξεκίνησε να ζωγραφίζει και έμαθε την τέχνη του τατουάζ. Όταν γύρισε στην Ελλάδα λίγο μετά το ’70 δούλευε αρχικά οδηγός στη γαλλική πρεσβεία. Στη συνέχεια επί Παπαδόπουλου και λόγω των παιδιών πήρε μισή άδεια ταξί.
Τότε υπήρχε η Βάση η αμερικάνικη και τα καράβια του αμερικανικού στόλου ερχόνταν στο Φάληρο. Οι ναύτες βγαίναν και ζητούσαν να κάνουν τατουάζ. Τον ρωτούσαν που να πάνε γιατί δεν υπήρχε στην Ελλάδα τέτοιο εργαστήριο. Όταν σε μία κούρσα ένας Αμερικάνος του είπε ότι ψάχνει να κάνει ένα τατουάζ θυμήθηκε το φίλο του τον Μπίλι στον Καναδά. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα να ασχοληθεί με το τατουάζ.
Κάθισε ένα μήνα κι έκανε ένα σεμινάριο. Είχε βέβαια και μικρή εμπειρία από το τατουατζίδικο κάτω από το σπίτι αφού όσο έμενε εκεί πέρα ζωγράφιζε. Έφερε από τον Καναδά τα πρώτα εργαλεία και έτσι ξεκίνησαν όλα. Έπαιρνε στο ταξί τους Αμερικανούς κι όποιος ρώταγε για τατουάζ τους έλεγε “εγώ”. Τους έβαζε στο αμάξι, τους πήγαινε στο σπίτι του. Από το 1973 μέχρι το 1977 γινόταν αυτό στα κρυφά, στο σπίτι.
Στα τέλη του 1977 και αρχές του 1978 αποφάσισε να ανοίξει στην Πλάκα, το πρώτο «τατουατζίδικο» στην Ελλάδα. Το δεύτερο στούντιο άνοιξε στο Άμστερνταμ και μετά ακολούθησαν Αμβούργο, Κοπεγχάγη και Αγγλία.
Περισσότεροι πελάτες ήταν οι ναυτικοί και κάποιοι που είχαν βγει από τη φυλακή. Δειλά-δειλά μετά ’80, τότε που ξεκίνησε πλάι του και ο γιος του ο Παύλος, άρχισε να προσέρχεται το ελληνικό κοινό. Πολλοί διάσημοι πήγαν στο Τζίμη και μέχρι το 2005 ήταν σημείο αναφοράς.
Όλοι τον κυνηγήσανε τότε που άνοιξε. Η αστυνομία, το υπουργείο Εσωτερικών, το Εξωτερικών, ο Δήμος, το υγειονομικό. Άδεια εξασκήσεως του συγκεκριμένου επαγγέλματος δεν υπήρχε. Οπότε δεν θεωρούσε ότι κάνει κάτι παράνομο. Δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο και τρεις φορές έφτασε μέχρι τα δικαστήρια όπου και αθωώθηκε.
Το μαγαζί έμεινε στα χέρια των παιδιών του. Ο Παύλος και η Άννα συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση. Από τα 16 του ο Παύλος έκανε τα πρώτα του τατουάζ στο σώμα του πατέρα του για να μάθει. Έλληνες και ξένοι, γνωστοί και άσημοι, έχουν εμπιστευτεί τον Τζίμη και στη συνέχεια τα παιδιά του.
Γιατί όπως έλεγε ο ίδιος:
«Το μαγαζί μου ήταν ανοιχτό για όλους. Αν χτύπαγαν τατουάζ όσοι μπαίνανε εδώ μέσα, θα ήμουν πλούσιος. Ερχόντουσαν δημοσιογράφοι και παίρναν φωτογραφίες τον Τζίμη και τους χίπηδες και με βάζαν στις εφημερίδες. Μπήκε και ο Βέγγος μια μέρα. Ώσπου να τον καταλάβω και να σηκωθώ να τον χαιρετήσω, έκανε μια έτσι, κάτι είπε κι εξαφανίστηκε, όπως στις ταινίες. Το ’92-’93 άρχισα να βγάζω λεφτά. Άρχισαν να έρχονται περισσότεροι και να γίνεται μόδα. Όχι όπως τώρα, αλλά τότε δεν υπήρχε και άλλος. Στον Τζίμη όλοι. Και διάσημοι περάσανε και άλλοι, που δεν θα σ’ τους πω. Και ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν πολύ σωστός άντρας. Όλοι καλοί ήταν, μωρέ, αλλά και να μην ήτανε, δεν θα σ’ το ’λεγα. Ρουφιάνος εγώ δεν είμαι και δεν λέω τέτοια».
«Πάθη; Ναι, είχα, αλλά όχι ναρκωτικά και τέτοια. Μακριά! Πάντα μακριά και, μάλιστα, εδώ δεν γούσταρα να έρχεται κανένας από αυτούς. Δεν τα ήθελα τα πρεζόνια. Ο τζόγος και οι γυναίκες μού αρέσανε. Και ιππόδρομος μου άρεσε πολύ».
«Μια γυναίκα αγάπησα και αυτή την έχω κάνει και τατουάζ. Την Ελένη. Την γνώρισα όταν ήταν 14 και είχα τη φωτογραφία της μαζί μου. Την έχω κάνει και τατουάζ στα στήθια μου. Πόσα τατουάζ έχω, μη με ρωτάς». Έλεγε σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Lifo μερικά χρόνια πριν.
