Βαλέρια Κουρούπη: “Δεν ήξερα γι’ αυτά τα όργια και για τον πόνο που έχουν προκαλέσει”

Η Βαλέρια Κουρούπη μίλησε στο περιοδικό τηλέραμα για την καραντίνα αλλά και για την κατάσταση που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στο χώρο του θεάτρου.

Πώς είναι τα γυρίσματα με τον Γιάννη Μπέζο;
«Με τον Γιάννη Μπέζο εγώ περνάω μονίμως πολύ ωραία… Ό,τι και να μου προτείνει, είτε είναι μικρό είτε μεγάλο, πηγαίνω στις δουλειές του. Ακόμα και αν έχω κι άλλα πράγματα στο τραπέζι, τις βάζω σε προτεραιότητα, γιατί ξέρω πως μαζί του θα εξελιχθώ υποκριτικά, θα ελευθερωθώ και θα κάνω αυτό που θέλω. Έπειτα, εδώ πρόκειται για μια καθαρόαιμη κωμική σειρά, που έχει απήχηση, και αυτό αυτομάτως σε ανεβάζει. Έχω να δω τόση απήχηση στον δρόμο πολλά χρόνια. Από το βενζινάδικο ως τον φούρνο μού λένε “σας βλέπουμε” ή μου… βαράνε προσοχές».

Είστε δηλαδή από τους ανθρώπους που χαίρονται όταν τους σταματούν…

«Όταν μου λένε “μας κάνετε να γελάμε και να ξεχνιόμαστε”, κυρίως αυτή τη δύσκολη εποχή, συγκινούμαι βαθιά, γιατί νιώθω χρήσιμη».

Είναι διαφορετική η τηλεόραση του «Εκείνες κι εγώ», όπου πρωταγωνιστήσατε με τον Γιάννη Μπέζο, από τη σημερινή;
«Ήταν πιο αθώα και το ζητούμενο ήταν πιο πολύ το καλλιτεχνικό παρά το χρήμα. Τότε τον πρώτο λόγο είχαν οι καλλιτέχνες και όχι οι διαφημιστές. Μετά το 2000 όμως μου έχει συμβεί να είμαι σε μίτινγκ και ο διαφημιστής να ζητά η σειρά να αλλάξει ακόμα και τίτλο. Έχουν αλλάξει οι εποχές. Από την άλλη, αυτό μπορεί να είναι και μια μορφή εξέλιξης».

Εσείς τι βλέπετε στην τηλεόραση;
«“Μέλισσες” και μου αρέσουν πάρα πολύ. Πέρυσι δεν είχα την ευκαιρία και αναρωτιόμουν γιατί ο κόσμος τρέχει κάθε βράδυ να τις δει. Τώρα όμως με έχουν παρασύρει κι εμένα. Τελικά, αν δώσεις στο κοινό κάτι καλό, δεν το αφήνει».

Τι λέτε για τις καταγγελίες στον καλλιτεχνικό κόσμο;
«Με έχουν αρρωστήσει τόσο, που για μέρες είχα χάσει τον ύπνο μου. Δεν έχω πέσει από τα σύννεφα, γιατί κάποια πράγματα τα ήξερα, αλλά όχι τέτοιες λεπτομέρειες. Θεωρούσα αυτούς τους ανθρώπους του χώρου κάπως γραφικούς, κάπως πεφτάκηδες, που τους ενδιαφέρει λίγο παραπάνω το σεξ και εκτίθενται. Λέγαμε π.χ. “α, να ένας γραφικός που απατά τη γυναίκα του και ασχολείται μονίμως με το σεξουαλικό του πρόβλημα”. Δεν είχε πάει όμως ο νους μου σε τέτοια πράγματα. Και δεν το λέω για να βγάλω την ουρά μου απ’ έξω, γιατί όλοι οι “παρατηρητές” έχουμε ευθύνη και εγώ είμαι 25 χρόνια σε αυτή τη δουλειά και θα έπρεπε να ξέρω καλύτερα. Δεν ήξερα όμως αλήθεια γι’ αυτά τα όργια και για τον πόνο που έχουν προκαλέσει. Ας μη θεωρήσουμε όμως το θέατρο βρόμικο χώρο.