18 Φεβρουαρίου 2022 16:54
Η Βέφα Αλεξιάδου κυκλοφορεί την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Ήσουν πάντα εκεί» και αποκαλύπτει άγνωστα περιστατικά από τη ζωή και την καριέρα της στον “Τηλεθεατή” .
– Πώς προέκυψε η ανάγκη να γράψετε την αυτοβιογραφία σας;
Μέσα από την επαφή μου με τον κόσμο. Εδώ στα κανάλια οι δημοσιογράφοι δεν νοιάζονται να σε ρωτήσουν τι έχεις κάνει στη ζωή σου, τι πέτυχες, νοιάζονται μόνο για τα κουτσομπολιά.
Έτσι, κανείς δεν ξέρει τι έχω κερδίσει στη ζωή μου, πόσο γνωστή είμαι σε όλο τον κόσμο και την πορεία όλης αυτής της διαδρομής. Είναι η αυτοβιογραφία μου από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα.
– Θα μοιραστείτε μαζί μας μια από αυτές τις ιστορίες που περιγράφετε στο βιβλίο σας;
Ταξιδεύουμε να πάμε στη Φλώρινα και ξαφνικά μπαίνει ένας Γερμανός αξιωματικός μέσα στο
βαγόνι -εγώ ήμουν 7 χρόνων. Πάγωσαν όλοι μόλις τον είδαν.
Τελικά όμως, πήρε τη βαλίτσα μας, έπιασε εμένα από το χέρι και από το άλλο την αδελφή μου και μας κατέβασε από το τρένο.
Η μάνα μου πέθανε από την αγωνία της για το πού μας πάει. Εκείνος μας πήγε στο προηγούμενο βαγόνι που ήταν όλο Γερμανοί, μας έβαλε ανάμεσά τους.
Κι εμείς πήγαμε στη Φλώρινα, ενώ το βαγόνι με τους Έλληνες το έκοψαν, δεν έφυγαν. Η μαμά μου αναρωτιόταν γιατί μας διάλεξε;
Ο άνθρωπος αυτός, όσο σκληρός κι αν ήταν, προφανώς θυμήθηκε τη γυναίκα του, τα παιδιά του και μας βοήθησε”.
– Ποια ήταν η καλύτερη συνεργασία σας στην τηλεόραση;
Και οι τρεις παρουσιάστριες, Ρούλα Κορομηλά, Πόπη Χατζηδημητρίου και Ελένη Μενεγάκη, με τις οποίες συνεργάστηκα, ήταν καταπληκτικές.
Αυτές είναι που με έπιασαν από το χέρι, κάναμε μαζί μαγειρική και με έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο. Εγώ αναγνωρίζω τα καλά.
Χρωστάω πολλά στον ΑΝΤ1 και στις τρεις αυτές παρουσιάστριες. Δεν πήρα δραχμή από τον ΑΝΤ1 τα 13 χρόνια που ήμουν εκεί, αλλά μου έκανε μεγάλο καλό.
Ήταν το πρώτο κανάλι που με έβγαλε με δορυφορική και με έμαθε όλη η ομογένεια. Μετά έκανα και το ξενόγλωσσο βιβλίο και με έμαθαν κι από άλλες χώρες.
Όσα χρήματα και να μου έδινε ο ΑΝΤ1, θα τα είχα ξοδέψει, προτιμώ ότι με έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο.
– Έχετε μια αξιοζήλευτη καριέρα. Ποιο ήταν το τίμημα που κληθήκατε να πληρώσετε;
Πολύς κόπος, πολύ τρέξιμο, αλλά είχα πάντα κοντά μου τον άντρα μου. Εγώ ξεκίνησα την
καριέρα μου στα 55 μου χρόνια.
Ως τότε ήμουν χημικός. Είχα, όμως, τις φίλες μου, που μου έλεγαν ότι τα φαγητά μου είναι έργα τέχνης και με προέτρεπαν να κάνω ένα βιβλίο. “Λέγε, λέγε το κοπέλι κάνει την κυρά και θέλει!”, είπε μεταξύ άλλων.
