21 Μαΐου 2021 18:15
Βίκυ Βολιώτη: «Κάποια στιγμή τρόμαξα από αυτό που έγινε. Βγήκε πολύ βία, πολύ σκοτάδι»
Όπως είπε η ηθοποιός στην «πρώτη καραντίνα πέρασα πολύ ωραία, εκτός από την πρώτη εβδομάδα που είχα σοκαριστεί, όλο το υπόλοιπο το πέρασα πολύ καλά. Με ηρέμησε. Στη δεύτερη ζορίστηκα και ζορίζομαι ακόμα, έχω πολλά σκαμπανεβάσματα. Η διάθεσή μου πάει από τα ψηλά στα χαμηλά».
«Τα του χειμώνα είναι δύο πράγματα που ήταν να γίνουν και πάγωσαν. Θα κάνουμε στο “Άνεσις” ένα νέο γαλλικό έργο που λέγεται “Ιστορία Αγάπης”. Ανέβηκε στο Παρίσι το 2019 με μεγάλη επιτυχία. Ενός συγγραφέα Alexis Michalik λέγεται που είναι γεννημένος στην Ελλάδα. Είναι από τα ωραιότερα έργα που έχω διαβάσει. Θα παίξουμε με την Ευδοκία (Ρουμελιώτη) θα παίζει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης του έργου Σίμος Κακάλας, η Κατερίνα Λυπηρίδου. Η αγάπη θα κερδίσει. Είναι τρυφερό, συγκινητικό κι αστείο έργο. Αφορά την αγάπη όχι μόνο την ερωτική», ανέφερε για το πρώτο της επαγγελματικό πλάνο.
Η δεύτερη δουλειά που έχει στα σκαριά είναι μια σκηνοθεσία δική της. «Ένα έργο ελληνικό του Ανδρεά του Στάικου. Λέγεται “Άλκηστις και όνειρα γλυκά” είναι μια διασκευή. Ο Δημήτρης ο Αλεξανδρής, η Άντρια Ράπτη και δύο νέα κορίτσια που ήταν μαθήτριές μου.».
«Το καλοκαίρι θα κάνω μια αμερικάνικη παραγωγή που γυρίζεται στην Ελλάδα αυτή την στιγμή, και μετά μια παράσταση στο Θέατρο. Πέρασα από κάστινγκ. Εγώ δεν τα λέω πολύ αυτά. Προτιμώ να φτάσουμε στο διά ταύτα»», πρόσθεσε.
Για το κίνημα #metoo και τις μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν κακοποιητικές συμπεριφορές ανέφερε:«Αυτή η ιστορία είναι πολύ σοβαρή, ευαίσθητη. Εγώ τη βίωσα πολύ ιδιαίτερα. Θεωρώ άξιο θαυμασμού το ότι βγήκαν άνθρωποι και μίλησαν για όσα τους συνέβησαν. Αρχής γενομένης της Σοφίας Μπεκατώρου. Θαυμάζω το θάρρος. Χρειάζεται γενναιότητα. Πολλές γυναίκες που μίλησαν είναι φίλες μου και είμαι περήφανη για αυτές που βρήκαν το θάρρος να αρθρώσουν τον λόγο που της πονούσε.
Ως κοινωνία πρέπει να σταθούμε δίπλα τους. Να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους με σεβασμό και να τους ακούσουμε προσεκτικά. Δεν σταθήκαμε αντάξιοι των θυμάτων. Πολλοί γύρω μιλήσαμε πολύ. Κάναμε φασαρία οι γύρω – γύρω. Τα θύματα έχασαν τη δύναμή τους και εμείς κάναμε μπούγιο γύρω – γύρω. Ομολογώ ότι περνάω πένθος γι αυτό που έγινε στον χώρο μου.
Ξέρω ότι δεν συμβαίνει μόνο στον χώρο μου και ότι υπάρχουν και θαυμάσιοι άνθρωποι. Όμως εγώ πενθώ γι αυτό που έγινε. Γι αυτά καθαυτά τα γεγονότα και για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από τον χώρο. Ήταν άσχημο αυτό που συνέβη από ένα σημείο και μετά..
Αισθανόμουν ότι οι άνθρωποι που δεν έχουμε ζήσει κάποια τέτοια στιγμή κάναμε περισσότερο σαματά από ότι μας αναλογούσε. Βγήκαμε στο προσκήνιο περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Πήραμε χώρο από τους ανθρώπους που έπρεπε να μιλήσουν. Φοβάμαι ότι μπορεί να δημιουργήθηκε τόσος πανικός που κάποιοι φοβήθηκαν από τον τόσο ντόρο να βγουν να μιλήσουν.»
«Κάποια στιγμή τρόμαξα από αυτό που έγινε. Βγήκε πολύ βία, πολύ σκοτάδι. Ελπίζω, θέλω να ελπίζω ότι μετά από αυτή την αρχή που έγινε, να σπάσει το απόστημα. Που υπήρχε. Σε όλους τους εργασιακούς χώρους υπάρχει βία και κακοποίηση και είναι κρίμα να φοβάσαι να πας τη δουλειά σου. Πρέπει να μπορούμε να πάμε στην δουλειά μας ελεύθεροι», πρόσθεσε.
«Η Άννα το ζητάει. Εμείς δεν είμαστε σίγουροι. Δεν είναι εύκολο όταν έχεις ήδη ένα παιδί να υιοθετήσεις ένα δεύτερο. Η Αιθιοπία έχει κλείσει τα σύνορά της. Η Χριστίνα είναι στην Ουγκάντα. Κάποιες φορές το σκέφτομαι, κάποιες λέω όχι. Δεν θέλω να μοιράσω την αγάπη που έχω για την Άννα. Και δεν θέλω, θέλω να της την δώσω όλη. Έχω μάθει στη ζωή μου να μην αποκλείω τίποτα. Με τον ερχομό της Άννας έχω καταλάβει κράτα μικρό καλάθι.».
Κλείνοντας, μίλησε για τις παραστάσεις στο πλαίσιο του «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός».
