Βίβιαν Κοντομάρη: «Έχω κλάψει, έχω στενοχωρηθεί κι έχω πει θα τα παρατήσω»

H Βίβιαν Κοντομάρη σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Εγώ μίλησε για τη νέα της θεατρική δουλειά στην παράσταση Δάχτυλο στο Μέλι που έχει ανέβει στο Θέατρο Eliart. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη μητρότητα, στην απώλεια των κιλών της και στο ελληνικό #metoo. Ενώ δεν παρέλειψε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και η ίδια που την έκαναν κάποιες φορές να πει «θα τα παρατήσω».

Βίβιαν Κοντομάρη: «Έχω κλάψει, έχω στενοχωρηθεί κι έχω πει θα τα παρατήσω».

-Ο πιο σπουδαίος ρόλος στη ζωή σας είναι αυτός της μητέρας;

Εννοείται. Αλλάζουν τα πάντα με τον ερχομό ενός παιδιού. Αλλάζει το κέντρο βάρους. Ο άξονας πλέον είναι άλλος, δεν είσαι εσύ. Πραγματικά γίνεσαι μητέρα όταν γεννάς, αλλά και στην πορεία εκπαιδεύεσαι και εσύ μέσα από το παιδί σου. Δεν ξέρεις πως είναι να είσαι μητέρα, πριν γίνεις. Το παιδί είναι παιδί ενέργειας αλλά έχεις και τεράστια ευθύνη, μόνο που σε κοιτάζει. Νιώθω πληρότητα και ευγνωμοσύνη που έγινε μητέρα. Είναι πεμπτουσία για μένα.

-Η απόκτηση δεύτερου παιδιού είναι στα σχέδιά σας;

Όχι είναι πολύ μακριά πια.

-Είστε από τις γυναίκες που είχατε αναφερθεί και στο διάστημα που είχατε χάσει κάποια κιλά.

Τα οποία αρχίζω και ξαναπαίρνω και θέλω να τα ξαναχάσω. 5 χρόνια τουλάχιστον ήταν που προσπαθούσα να τα χάσω. Είχα κάνει αρκετές δίαιτες και κάποια στιγμή πήρα στα χέρια μου μια δίαιτα μια φίλης που είχε πολλή σαλάτα. Έκοβα σαλάτα από πριν να υπάρχει έτοιμη στο ψυγείο. Αυτό με βοήθησε πολύ και μετά το στομάχι μου έκλεισε και έτσι δεν έτρωγα μεγάλες ποσότητες. Ένα διάστημα είχα χάσει και πολλά κιλά και είχα ξεπεράσει το επιτρεπτό όριο. Και τώρα φροντίζω να το διορθώσω και με το παραπάνω, πρέπει να χάσω άμεσα 5 τουλάχιστον. Απλά μέσα στην καραντίνα πήρα 8 κιλά.

-Ο χώρος σας πλήγηκε και άδικα όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας;

Έτσι και αλλιώς ο χώρος μας ταλανίζεται και ταλαιπωρείται από μόνος του, πόσο μάλλον μέσα στην καραντίνα. Υπήρξε όντως ακραία δύσκολη η περίοδος αυτή για πολλούς συναδέλφους και ανθρώπους της τέχνης γενικότερα.

-Σας έχει τύχει να αποχωρήσετε από δουλειά λόγω κακής ή κακοποιητικής συμπεριφοράς συναδέλφου;

Δουλειά δεν άφησα. Πολλές φορές και ειδικά πιο νέα, που έχεις άλλη ψυχολογία, μπορεί κάποια πράγματα να τα βλέπεις «φυσιολογικά». Τελείωσα το Εθνικό Θέατρο και τότε ήταν πιο αυστηρά τα πράγματα. Με αποτέλεσμα μια φωνή ή μια προσβλητική συμπεριφορά, να μην ήταν για εμάς τότε κάτι απαγορευτικό. Μέχρι εκεί το δέχομαι. Από εκεί και πέρα δεν δέχομαι τίποτα.

-Λεκτική βία δεν έχετε βιώσει;

Έχω βιώσει λεκτική βία κι έχω κλάψει, έχω στενοχωρηθεί κι έχω πει θα τα παρατήσω αλλά ήταν «επιτρεπτά» και μπορούσες να τα διαχειριστείς. Κατακρίνω κάθε μορφή βίας που μπορεί να στιγματίσει κάποιον άνθρωπο, από τον οποιονδήποτε. Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχος είναι, τι εξουσία έχει, κλπ. Είμαι στο πλευρό όλων των θυμάτων που έχουν υποστεί κάθε μορφή βίας.