Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ήταν καλεσμένος στην Κυψέλη της ΕΡΤ και μίλησε για την παράσταση Θεσμοφοριάζουσες που πρωταγωνιστεί σε συνεργασία με τον Γιάννη Μπέζο, ενώ θυμήθηκε τα πρώτα του χρόνια στην Αθήνα
Ο ηθοποιός Βλαδίμηρος Κυριακίδης αποκάλυψε στη δημοσιογράφο Έρη Βαρδάκη τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τον πρώτο καιρό που μετακόμισε στην Αθήνα για να γίνει ηθοποιός.
Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα ζούσε χωρίς χρήματα
«Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι ωραίος άνδρας. Ακόμα και από την σχολή δεν με ενδιέφεραν ποτέ οι ρόλοι των ωραίων, πάντα έψαχνα κάτι για να τσαλακωθώ μέσα μου. Ξεκίνησα να σαρκάζω τον ίδιο μου τον εαυτό σαν παιδάκι από άμυνα για να με δεχθούν οι φίλοι μου. Αυτό εξελίχθηκε μετά σαν προσόν».
«Ξεκίνησα να παίζω από το 1980, επί σειρά ετών δεν πληρωνόμουν και δεν με ενδιέφερε. Ζούσα με ψωμοτύρι. Ήμουν 18 ώρες μέσα στο θέατρο, δούλευα, έκανα όλες τις δουλειές χωρίς να πληρώνομαι. Και εκεί έμαθα σχεδόν όλες τις δουλειές του θεάτρου. Πηγαίναμε και παίρναμε ρεφενέ όλοι μαζί στο τέλος ψωμοτύρι, το βάζαμε κάτω και το τρώγαμε».
«Αυτά τα πρώτα χρόνια που ήρθα στην Αθήνα, τα χαρακτηρίζω χρόνια της πείνας. Περνούσα πολύ καιρό με ένα καλαμάκι το μεσημέρι και ένα καλαμάκι το βράδυ. Σκέτο καλαμάκι, ούτε καν με πίτα απ’ έξω και με φιλοξενούσαν. Ήμουν τρεισευτυχισμένος ενώ περπατούσα από το Κολωνάκι μέχρι το Κουκάκι με τα πόδια»