Ξένια Καλογεροπούλου: «Πέρασα πολύ μεγάλη μοναξιά από τότε που έχασα το φως μου»

Η Ξένια Καλογεροπούλου επανακάμπτει στη θεατρική σκηνή στην παράσταση του έργου του Τσέχωφ «Θείος Βάνιας» παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.

Η αγαπημένη ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου μίλησε στην ΕΡΤ για την επιστροφή της στο θέατρο αλλά και για τα ζητήματα που έχουν προκύψει με την όρασή της.

«Όταν μου πρότεινε για πρώτη φορά ο Καραντζάς να παίξω τη μαμά του ‘Βάνια’ ακόμα έβλεπα. Πριν από τον κορωνοϊό… Χάρηκα πολύ. Μου άρεσε πολύ η ιδέα.

Έπεσε ο κορωνοϊός, στραβώθηκα κιόλας και πέρυσι κάναμε τις πρώτες πρόβες που δεν πολυέβλεπα», είπε αρχικά.

Και πρόσθεσε: «Μετά τον κορωνοϊό δεν βλέπω καλά, για παράδειγμα τον απέναντί μου δεν τον βλέπω, τα μάτια του. Πρόσφατα έκλεισα τα 86 μου χρόνια και μου κάνανε πάρτι με κεράκια, έλεγα δεν θέλω άλλα γενέθλια, δεν θέλω να ζήσω γενικά, δεν αντέχω να είμαι έτσι.

Όμως σιγά -σιγά κάτι άλλαξε γιατί άρχισα να δουλεύω, να κάνω πολλά πράγματα. Από εκεί που ήμουνα στο σπίτι κι έκλαιγα την μοίρα μου τώρα κάνω πολλά. Το βασικό βέβαια είναι η συμμετοχή μου εδώ πέρα, πρόκειται για έναν θίασο πάρα πολύ σπάνιο».

Και η Καλογεροπούλου συμπλήρωσε: «Πέρασα πολύ μεγάλη μοναξιά από τότε που έχασα το φως μου. Γιατί ήταν και φυσικό, έχουν όλοι οι άνθρωποι δουλειές, έχουν παιδιά, έχουν προβλήματα. Πού να έρχονται να βλέπουν μια γριά τυφλή και να της κάνουν παρεούλα.

Ήμουνα πάρα πολύ μόνη. Τώρα όμως έχει συμβεί το αντίθετο, δεν προλαβαίνω» τόνισε μεταξύ άλλων η σπουδαία ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας.

Την παράσταση «Θείος Βάνιας» θα σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Καρατζάς.

Στον «Θείο Βάνια» ο Τσέχωφ με οξυδέρκεια, χιούμορ και κυρίως συμπόνοια γράφει τέσσερις σκηνές/τέσσερις παρτίδες, στις οποίες συμπυκνώνει όλη την υπαρξιακή αγωνία και το ατελές της ανθρώπινης φύσης.

Αφορμή γι’ αυτό το ανέβασμα γίνεται ένα τραπέζι, ένας υπαρξιακός τόπος όπου τα πρόσωπα καταναγκασμένα να συνυπάρχουν ή σα ριγμένα από πάντα εκεί καλούνται να αναμετρηθούν με τη ματαίωση, τις ψευδαισθήσεις και να αποπειραθούν να συμφιλιωθούν με τη ζωή…