Ζέτα Δούκα: «Κάνω θέατρο για να μπω στην ψυχή, στο μυαλό και στην καρδιά του κόσμου»

Η τραγωδία στο Μάτι προβλημάτισε έντονα τη Ζέτα Δούκα και την ώθησε -σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Μάνο Πετούση- να ανεβάσουν ξανά την παράσταση «Γράμμα σ’ ένα παιδί».

Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά σε παγκόσμια πρώτη του βιβλίου τής Οριάνας Φαλάτσι «Γράμμα σ’ ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ». Την ανέβασαν πρώτη φορά το 2012 με μεγάλη επιτυχία, ενώ τώρα επανέρχονται με περιοδεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό!

Η δημοφιλής ηθοποιός, σε συνέντευξή της στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, τόνισε πως «το… ολοκαύτωμα στο Μάτι έφερε στο μυαλό μου και στο μυαλό του σκηνοθέτη Μάνου Πετούση αυτό το έργο, και ιδιαίτερα κάποιες φράσεις του βιβλίου που δεν είχαμε συμπεριλάβει στη θεατρική του μεταφορά το 2012. Το έργο αυτό είναι ένα ‘δριμύ κατηγορώ’ απέναντι στον κόσμο και τις έννοιες με τις οποίες καταπιανόμαστε όλοι και μιλάμε γι’ αυτές συνεχώς, όπως η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η ισότητα, η οικογένεια, η θρησκεία, οι οποίες το 1975 που γράφτηκε το βιβλίο αλλά και τώρα είναι πιο σαθρές από ποτέ».

– Συνεπώς, η τραγωδία στο Μάτι σας ώθησε να ανεβάσετε ξανά τη συγκεκριμένη παράσταση;

– Ναι. Υπάρχει μία φράση που ήταν στο βιβλίο της Φαλάτσι που λέει «όταν έρθεις παιδί μου στον κόσμο θα μάθεις τι είναι ο φόβος». Πόσο φοβήθηκε άραγε ένα παιδί παλεύοντας με τον καπνό και τη φωτιά; Όταν το έγραψε η Φαλάτσι φαντάζομαι ότι είχε στο μυαλό της κάποια παιδιά που υπέφεραν πεθαίνοντας σε κάποιες χώρες μακρινές όπου γινότανε πόλεμος. Καταλαβαίνετε όμως πόση εφαρμογή έχει αυτή η φράση και εν καιρώ ειρήνης όταν γίνονται τέτοιες ανείπωτες τραγωδίες.

– Τώρα που είστε πλέον μητέρα είστε πιο ευαισθητοποιημένη απ’ ό,τι το 2012; Θα μπορούσατε να έχετε γράψει ένα ανάλογο γράμμα και για την κόρη σας πριν γεννηθεί;

– Οι αλήθειες για τις οποίες μιλάει η Φαλάτσι με βρίσκανε απολύτως σύμφωνη και τότε. Ζώντας έξι χρόνια παραπάνω σ’ αυτόν τον κόσμο και σ’ αυτήν τη χώρα γίνονται πιο έντονες. Σαφώς με προβληματίζουν κι εμένα σε σχέση με τον κόσμο και με προβληματίζουν ως προς το τι θα μάθω στο παιδί μου. Αυτός ήτανε κι ένας λόγος που δεν αποφάσιζα να φέρω ένα παιδί σ’ αυτόν τον κόσμο. Ωστόσο αυτό που έχει αλλάξει μέσα μου σε σχέση με το προηγούμενο ανέβασμα του έργου είναι η ίδια η ηρωίδα μου και η θέση της απέναντι στο θέμα της μητρότητας. Η προηγούμενή μου ηρωίδα ήταν πιο έρμαιο των καταστάσεων, πιο θύμα και αγόταν και φερόταν ανάλογα με τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά του περιβάλλοντός της. Όποιο κι αν ήταν αυτό. Το οικογενειακό, το εργασιακό, ο σύντροφός της. Η τωρινή μου ηρωίδα -αφού έχω γίνει και η ίδια μητέρα γνωρίζοντας ότι η απόφαση για να γίνει μια γυναίκα μητέρα είναι καθαρά δική της- είναι πιο συνειδητοποιημένη και η απόφαση τελικά να μην κάνει αυτά που πρέπει και να χάσει το παιδί της είναι δική της και πληρώνει τις επιλογές της.

– Πώς αντιμετωπίζει το κοινό την παράσταση;

– Εξαιρετικά, γιατί η παράσταση είναι πολύ αληθινή. Αφορά τόσο τις γυναίκες όσο και τους άνδρες και απευθύνεται σε ηλικίες από δεκατεσσάρων ετών και άνω κατά την άποψή μου. Όπως προανέφερα η παράσταση αυτή είναι ένα «δριμύ κατηγορώ» απέναντι στον κόσμο, σε καταστάσεις που όλοι ζούμε την καθημερινότητά μας και γι’ αυτόν το λόγο τα συναισθήματα που εγείρονται είναι πάρα πολύ σημαντικά. Ο κόσμος ταρακουνιέται απ’ αυτό το έργο κι αυτός είναι και ο λόγος που γίνεται το θέατρο, η τέχνη γενικότερα και ο προσωπικός μου λόγος που κάνω θέατρο. Να μπορώ να μπω μέσα στη συνείδηση του κόσμου, στην ψυχή του, στο μυαλό του, στην καρδιά του και να βγάλω έξω αυτά τα συναισθήματα τα οποία θα τον κάνουν να μοιραστεί αυτό το έργο συζητώντας το με το περιβάλλον του και βέβαια συνομιλώντας με τον εαυτό του.

– Από τα λεγόμενά σας να συμπεράνουμε πως το θέατρο σας εκφράζει περισσότερο απ’ ότι η τηλεόραση ή ο κινηματογράφος;

– Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για τελείως διαφορετικά επαγγέλματα αν δεν ασχολούνταν οι ίδιοι άνθρωποι για να κάνουν και θέατρο και τηλεόραση και κινηματογράφο. Το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη και αυτό που ως Ελληνίδα ηθοποιός διδάσκομαι στις σχολές υποκριτικής. Εκεί διδασκόμαστε θέατρο. Το θέατρο βρίσκεται στα γονίδιά μας. Η τηλεόραση είναι μια χαρά την οποία έχουμε, μία πολύ καλή ερωμένη ή ένας πολύ ωραίος εραστής τον οποίο υποδεχόμαστε στη συνέχεια και προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε όπως θα μας ευχαριστήσει (γελάει).

– Κι ο κινηματογράφος τον οποίο από το 2017 υπηρετείτε με μεγάλη επιτυχία παίζοντας μεταξύ άλλων στο «Φιλί της ζωής», τη «Νήσο», τον «Καζαντζάκη»;

– Ο κινηματογράφος είναι μία τελείως διαφορετική τέχνη και θα ήθελα να τον δοκιμάσω ακόμη περισσότερο. Είναι για μένα το μέσο το οποίο συνδυάζει την ωραία προετοιμασία ενός ρόλου μέσα σου, που έχει το θέατρο, με την «αθανασία» της κάμερας.

– Να επανέλθουμε στη μεγάλη σας αγάπη στο θέατρο. Ποιος είναι ο προγραμματισμός της παράστασης «Γράμμα σ’ ένα παιδί» για τη συνέχεια της φετινής σεζόν;

– Συνεχίζουμε την περιοδεία μας ανά την Ελλάδα. Ήδη έχουν κλείσει παραστάσεις για τις αρχές Ιανουαρίου στην Πάτρα, στα τέλη Ιανουαρίου στην Κύπρο, ενώ τον Φεβρουάριο θα ταξιδέψουμε «το γράμμα» στο εξωτερικό ξεκινώντας από το Λουξεμβούργο. Στη συνέχεια θα πάμε στις Βρυξέλλες, στη Ζυρίχη, στη Φρανκφούρτη, στο Λονδίνο και πιθανότατα και σ’ άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.